Ο Lee Eul-kyu είναι ένα όνομα που αποτελεί από τις πλέον βασικές αναφορές όταν μιλάμε για την ιστορία του κορεάτικου αναρχισμού. Από πολύ νέος, θα εισέλθει στο κίνημα με τον αδελφό του Lee Jung-Kyu, για να εργαστεί ως υπάλληλος στη βιομηχανική τράπεζα hanho nonggong.
Καθώς τα δύο αδέλφια θα αυτοεξοριστούν στην Κίνα, με την εισβολή της Ιαπωνίας στην Κορεάτικη Χερσόνησο, θα πλησιάσουν τον αναρχισμό, που τότε ήταν ένα από τα κύρια ρεύματα του εργατικού κινήματος και της κορεάτικης αγροτιάς.
Εξόριστος στο βορρά, θα συναντήσει και συνεργαστεί με άλλους αναρχικούς αγωνιστές από την Κορεάτικη Χερσόνησο και την τοπική περιοχή, οι οποίοι διέφυγαν από τη συστηματική δίωξη του στρατού κατοχής.
Με τον αδελφό του θα εκδώσει την εφημερίδα “Bulletin of Justice”, και με άλλους εξόριστους Κορεάτες αναρχικούς θα συγκροτήσουν την αναρχοκομμουνιστικής κατεύθυνσης Κορεατική Κομμουνιστική Ομοσπονδία (FAC) και, μέχρι το 1928, θα συμμετάσχει – μαζί με φυσιογνωμίες του αναρχισμού όπως οι Ryu Cha-Myong, Shin Chae-Ho και Chung Hwa-am- στην Ανατολική Ένωση Αναρχικών, ένα είδος περιφερειακού συντονισμού αναρχικών οργανώσεων και μαχητικών πυρήνων από την Κορέα, την Κίνα, την Ιαπωνία, την Ταϊβάν, το Βιετνάμ, την Ινδία και τις Φιλιππίνες, μεταξύ άλλων.
Το 1929 θα πρωτοστατήσει στην επαναστατική δραστηριότητα των αγροτών, στην περιοχή ανατολικά της Μαντζουρίας -στο πλαίσιο του πολέμου της Ανεξαρτησίας- μαζί με στοιχεία όπως ο Kim Jong-Jin και ο στρατηγός Kim Jwae-Jin.
Κατά τη διάρκεια της επαναστατικής αυτής διαδικασίας θα διοριστεί γραμματέας εκπαίδευσης του διοικητικού συνδέσμου της κομμούνας (Apcm). Στα μέσα του 1930 θα συλληφθεί στην Tianjin της Κίνας, ενόσω βρίσκεται στη μέση μιας οικονομικής εκστρατείας που αναμενόταν να υποστηρίξει την όλη διαδικασία για την ανεξαρτησία της Μαντζουρίας.
Τον Σεπτέμβριο του 1945 στη Σεούλ θα συμμετάσχει στην πιο σημαντική συνάντηση των Κορεατών αναρχικών μετά την εξορία.
Τον Απρίλιο του 1946, θα συμμετάσχει με άλλους αναρχικούς σε αυτό που θα αποτελέσει το αναρχικό συνέδριο της Anwi (στην επαρχία kyong-sang) με μεγαλύτερη συμμετοχή από τη συνάντηση του προηγούμενου έτους. Σε αυτό το Συνέδριο θα υπάρξουν δύο ανταγωνιστικές μεταξύ τους γραμμές που αναπόφευκτα θα σηματοδοτήσουν την τύχη του Κορεάτικου αναρχισμού. Η γραμμή θεσμοποίησης του πολιτικού σχεδίου (υποστηρίζοντας τη δυνατότητα κοινοβουλευτικής πρπυσίας και των συναφών) από τη μία πλευρά. Η άλλη γραμμή τάχθηκε με τη συνέχεια της ταξικής παράδοσης του κορεάτικου αναρχισμού, μέσω της ώθησης των λαϊκών οργανώσεων- μια πρόταση του Lee Eul-kyu και του αδελφού του. Από αυτή την τελευταία θέση θα προκύψουν σε λίγο χρονικό διάστημα η Αυτόνομη Ένωση Εργατών και η Αυτόνομη Ένωση Αγροτών (οργάνωση στην οποία ο αδελφός του θα είναι μια από τις ηγετικές φυσιογνωμίες).
Μετά τον πόλεμο μεταξύ Νότιας και Βόρειας Κορέας, θα συμμετάσχουν με τον αδελφό του στην αντίσταση στην αιματηρή δικτατορία του Rhee syng-man στη Νότια Κορέα.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του θα αφιερωθεί στη γραφή και τη μετάφραση, δίνοντας τη βιογραφία του Kim Jong-Jin και μεταφράσεις ορισμένων έργων του Κροπότκιν, τα οποία του έδιναν το ψευδώνυμο του “Κορεάτη Κροπότκιν”.
Ο Lee Eul-kyu θα πεθάνει στις 6 Νοέμβρη 1972, σε ηλικία 78 χρόνων, αφήνοντας πίσω του μια ανεξίτηλη αγωνιστική κληρονομιά στις γενιές που προέρχονται από τον Κορεάτικο αναρχισμό.
*Μετάφραση: Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης.
