“Η Ιαπωνία φέρνει στο νου επιχειρήσεις υψηλής τεχνολογίας, αγχωμένα σχολιαρόπαιδα και μια
εξαντλητική ηθική εργασίας που απαιτεί αφοσίωση στην εταιρεία. Πριν από 130 χρόνια ήταν ένα
πολύ διαφορετικό μέρος, κατά κύριο λόγο αγροτικό, όπου κυβερνούσε μια φεουδαρχική ελίτ. Το
1868 οι κυβερνώντες αυτοί αποφάσισαν να βιομηχανοποιήσουν τη χώρα και να δημιουργήσουν ένα
ιδιαίτερα συγκεντρωτικό κράτος. Για το λόγο αυτόν, η ιαπωνική εμπειρία του καπιταλισμού είναι
διαφορετική απ’ ό,τι σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες.
Στην Ευρώπη οι αριστοκράτες αντικαταστάθηκαν (σταδιακά ή μέσω επανάστασης) από μια
ανερχόμενη τάξη επιχειρηματιών. Στην Ιαπωνία, όμως, οι αριστοκράτες έγιναν οι νέοι
επιχειρηματίες. Η κουλτούρα της φεουδαρχίας δεν απορρίφθηκε ούτε αντικαταστάθηκε· μάλλον
παρέμεινε και παρείχε το υπόβαθρο στην καινούργια κοινωνία. Αυτό σήμαινε ότι στα τέλη του 20ού
αιώνα η χώρα γινόταν όλο και πιο βιομηχανική, κι όμως παρέμενε εξαιρετικά κομφορμιστική. Σε
αυτές τις δύσκολες συνθήκες πρωτοδιαδόθηκαν οι ιδέες του αναρχισμού στην Ιαπωνία.
Το κίνημα επηρεάστηκε δραματικά από τους παγκόσμιους πολέμους, στους οποίους πρωτοστάτησε
η Ιαπωνία.”
Συνεχίστε την ανάγνωση στον ακόλουθο σύνδεσμο:
