Nick Heath*
Ο Alfonso Failla γεννήθηκε στις Συρακούσες της Σικελίας στις 30 Ιούλη 1906. Προσελκύθηκε από το αναρχικό κίνημα και συμμετείχε ενεργά στις δραστηριότητές του. Πήρε μέρος στην ένοπλη αντίσταση στις φασιστικές ομάδες στην ίδια περιοχή το 1925. Με το όπλο στο χέρι, αυτός και άλλοι αναρχικοί πολέμησαν ενάντια στην εισβολή χιλιάδων ένοπλων φασιστών, που πριν ξεκινήσουν για τον πόλεμο στη Λιβύη, επρόκειτο να χρησιμοποιηθούν ενάντια στο εργατικό κίνημα. Οι φασίστες υπέστησαν βαριές απώλειες και ο ντόπιος πληθυσμός με επικεφαλής τους λιμενεργάτες εξεγέρθηκε. Το καθεστώς έπρεπε να εκτρέψει την επιβίβαση στρατευμάτων στη Λιβύη από το λιμάνι της Νάπολης για μεγάλο χρονικό διάστημα μετά την εξέγερση.
Ο Alfonso Failla φυλακίστηκε το 1930 και δεν αφέθηκε ελεύθερος (εκτός από μια σύντομη περίοδο που τέθηκε υπό αστυνομική επιτήρηση στις Συρακούσες το 1939) μέχρι το 1943. Κατά τη δεκαετία του ’30 ήταν ένας από τους υποστηρικτές μιας αναδιοργάνωσης του αναρχικού κινήματος μεταξύ των κρατουμένων. Μεταφέρθηκε στο Ventotene, με εντολή του φασίστα νομάρχη των Συρακουσών στις 11 Ιούνη 1940 όπου γνώρισε τον Gino Lucetti. Ενώ άλλοι αντιφασίστες απελευθερώθηκαν τον Ιούλη του 1943 με την πτώση του Μουσολίνι και την εγκαθίδρυση του καθεστώτος του στρατάρχη Badoglio, οι αναρχικοί δεν απελευθερώθηκαν. Πολλοί μεταφέρθηκαν σε ένα στρατόπεδο στο Renicci d’Anghiari στο Arezzo. Οι συνθήκες εκεί ήταν φρικτές, με εικονικές εκτελέσεις και βάναυσες μεθόδους κράτησης.
Η αντίσταση των αναρχικών αιχμαλώτων ήταν ενθουσιώδης και ο Alfonso, που είχε ήδη τραυματιστεί από χτύπημα ξιφολόγχης από έναν καραμπινιέρο, ηγήθηκε μιας εξέγερσης και μιας μαζικής απόδρασης. Στη συνέχεια εντάχθηκε στην αντίσταση, δραστηριοποιούμενος κυρίως στην Τοσκάνη, τη Λιγουρία και τη Λομβαρδία. Βοήθησε να απελευθερωθούν εκατοντάδες Ιταλοί κρατούμενοι που επρόκειτο να οδηγηθούν στα γερμανικά στρατόπεδα θανάτου. Συνέχισε τις αναρχικές του δραστηριότητες. Το 1945 βοήθησε στην οργάνωση της Federazione Comunista Libertaria dell’Alta Italia (Ελευθεριακή Κομμουνιστική Ομοσπονδία Άνω Ιταλίας) και ήταν μεταξύ των αντιπροσώπων στο ιδρυτικό συνέδριο της Αναρχικής Ομοσπονδίας (FAI) στην Καρράρα το 1945.
Ήταν ένας από τους συντάκτες της αναρχικής εβδομαδιαίας εφημερίδας “Umanita Nova” στη Ρώμη. Ήταν επίσης πολύ ενεργός στην αναρχοσυνδικαλιστική USI και παρακολούθησε το εθνικό της συνέδριο το 1967 στην Καρράρα, ως εκπρόσωπος του USI αυτής της τοποθεσίας. Εκφώνησε την εναρκτήρια ομιλία του Συνεδρίου σε ένα μεγάλο ακροατήριο και επρόκειτο να παρακολουθήσει συνέδρια της IWA κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’70. Επίσης, ως αντιμιλιταριστής βοήθησε στην ίδρυση, με τον Carlo Cassola, της Lega per il Disarmo Unilaterale dell’Italia (Σύνδεσμος για τον Μονομερή Αφοπλισμό της Ιταλίας).
Ήταν ένας από τους εκπροσώπους στο Συνέδριο που οργάνωσε η Διεθνής Αναρχικών Ομοσπονδιών (IFA), το οποίο αναστάτωσαν οι αυθορμητιστές, με επικεφαλής τον Daniel Cohn-Bendit. Παρακολούθησε εκατοντάδες άλλα συνέδρια και συζητήσεις και συμμετείχε σε πολλές επιτροπές, η τελευταία από τις οποίες ήταν στην Πίζα με τη δολοφονία του Φράνκο Σεραντίνι από την αστυνομία. Αναγκάστηκε να μειώσει τη δραστηριότητά του τον Ιούνη του 1972 για λόγους υγείας.
Πέθανε στην Καρράρα τον Γενάρη του 1986.
*Το αγγλικό πρωτότυπο έχει δημοσιευθεί εδώ: https://libcom.org/article/failla-alfonso-1906-1986
**Μετάφραση: Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης.
