Το κίνημα του Νεοϊμπρεσιονισμού εμφανίστηκε στα τέλη του 19ου αιώνα στη Γαλλία. Ήταν μια μετεξέλιξη του Ιμπρεσιονισμού ως προς την αποτύπωση της φύσης. Ενώ ο Ιμπρεσιονισμός ακολουθούσε μια ελεύθερη αποτύπωση της φύσης, ο Νεοϊμπρεσιονισμός επιχείρησε να προσδώσει έναν περισσότερο επιστημονικό χαρακτήρα στην εικαστική δημιουργία. Η τεχνική του Πουαντιγισμού, δηλαδή η χρήση πολύ μικρών πινελιών – κουκίδων στην ανάπτυξη της σύνθεσης, αποτέλεσε ένα χαρακτηριστικό στοιχείο αυτού του κινήματος.
Κύριοι εκπρόσωποι οι: Ζορζ Σερά (1859 – 1891) και Πολ Σινιάκ (1863 – 1935) που οι νέες οπτικές τους ήταν απολύτως καινοτόμες και πρωτοποριακές.
Η έρευνα του Σερά και ο πειραματισμός του τον οδήγησαν σε αναζήτηση νέων εικαστικών τρόπων. Η επιστημονική του προσέγγιση στην οπτική αντίληψη οφείλεται στη διδασκαλία του χημικού Σεβρέλ και στη θεωρία του: μικρές κηλίδες καθαρού χρώματος οι οποίες από κατάλληλη απόσταση δίνουν ένα ολοκληρωμένο αποτέλεσμα. Ο ορισμός της σχέσης γραμμών, χρωμάτων και συναισθήματος απασχόλησε τη σκέψη του καλλιτέχνη. Η οργάνωση του χώρου της σύνθεσης βασίζεται στη γεωμετρία και την αναγεννησιακή χρυσή τομή, αλλά η ισορροπία της δεν στηρίζεται στη ρεαλιστική ανάλυση της μορφής.
Ο Σερά πέθανε πολύ νέος, μόλις τριάντα δύο ετών. Το τελευταίο έργο του Το τσίρκο (1891) είναι μια σύνοψη του νέου του εικαστικού λεξιλογίου.
Οι καλλιτέχνες αυτοί ασπάζονταν ιδεολογικά τον αναρχισμό, οπότε η σύνδεση του κινήματος του Νεοϊμπρεσιονισμού με τον αναρχισμό ήταν αναπόφευκτη.
Στο έργο In the time of Harmony: The Golden Age Has Not Passed, it is in the future (1896) αρχικά ο Πολ Σινιάκ του είχε δώσει τον τίτλο In the time of Anarchy, στην συνέχεια όμως τον μετονόμασε για ευνόητους λόγους (ο πίνακας στην κεντρική εικόνα).
Το έργο αυτό παρουσιάζει μια μελλοντική ουτοπική κοινότητα στην οποία όλοι απολαμβάνουν ελευθερία και ισότητα. Ο Σινιάκ σημειώνει το 1902: «δικαιοσύνη στην κοινωνία και αρμονία στην τέχνη». Το ζευγάρι στο κέντρο συμβολίζει τον ελεύθερο έρωτα και ο κόκορας, σύμβολο της Γαλλίας, προαναγγέλλει μια νέα αυγή στην κοινωνία. Η κοινωνική ευημερία, ελευθερία και αρμονία είναι αποτέλεσμα της κοινωνικής ισονομίας. Είναι μια σύνθεση που απεικονίζει μια ιδανική κοινωνία σε μια λαμπερή φύση όπου οι άνθρωποι διαβάζουν, ζωγραφίζουν, παίζουν και αγαπούν.
Ο Φελίξ Φενεόν (1861-1944), ιστορικός τέχνης, συλλέκτης και εκδότης, ήταν εκείνος που το 1886 έδωσε το όνομα Νεοϊμπρεσιονισμός στους καινοτόμους καλλιτέχνες. Οι ριζοσπαστικές αναρχικές του ιδέες τον έκαναν να προσεγγίζει την τέχνη με έναν απόλυτα νεωτερικό τρόπο. Είχε συλληφθεί για βομβιστική επίθεση, όμως αθωώθηκε αφού υπερασπίστηκε ο ίδιος τον εαυτό του στο δικαστήριο.
Φελίξ Φενεόν
Υπήρξε μια πολύπλευρη προσωπικότητα και διαμορφωτής ανατρεπτικών τάσεων στην τέχνη. Σε όλη του τη ζωή υποστήριξε τις avant garde τάσεις στην τέχνη και απέκτησε μια πολύ μεγάλη συλλογή από έργα.
Το 1906, για οκτώ μήνες, διατηρούσε ανώνυμα μια στήλη στην εφημερίδα Le Matin. Ήταν μια πρωτοποριακή στήλη για την εποχή, η οποία παρουσίαζε αληθινές ιστορίες μέσω ενός συνδυασμού λογοτεχνίας και δημοσιογραφίας.
Πηγή: https://www.toperiodiko.gr/
