Το χρονικό της εξέγερσης της Αστούρια
Στις 5 Οκτώβρη του 1934 η απεργία των μεταλλωρύχων της Αστούρια μετατρέπεται γρήγορα σε ένοπλη επανάσταση. Η πλειοψηφία των επαναστατών της Αστούρια ήταν μέλη της αναρχικής CNTκαι της σοσιαλιστικής PSOE, η CNT μόνη της αριθμεί ήδη 22000 οργανωμένα μέλη που εργάζονται στην περιοχή.
6 Οκτώβρη 1934 το Oviedo καταλαμβάνεται από τους απεργούς μεταλλωρύχους, με εξαίρεση κάποιων σημείων όπως 2 στρατώνες και ένα εργοστάσιο όπλων, όπου οι συγκρούσεις με τα κυβερνητικά στρατεύματα συνεχίζονται. Η Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Αστούρια ανακηρύσσεται στην πόλη.
Τις επόμενες μέρες ακολουθεί η κατάκτηση πολλών περιφερειακών πόλεων εν μέσω δυνατών συγκρούσεων, συμπεριλαμβανομένου και του μεγάλου βιομηχανικού κέντρου της La Felguera. Σε πολλές από αυτές σχηματίζονται συνελεύσεις πόλης ή επαναστατικές επιτροπές, και σε αυτές γίνονται ορατές οι διαφοροποιήσεις μεταξύ σοσιαλιστών και αναρχικών. Στις περιοχές που ελέγχει η CNT, σχηματίζονται λαϊκές συνελεύσεις εργατών/ριών (ή αγροτών/ισσών στην ύπαιθρο), οι οποίες οργανώνουν διάφορες διαδικασίες όπως η διανομή των τροφίμων.
Σε αντίθεση, οι περιοχές υπό τον σοσιαλιστικό έλεγχο χαρακτηρίζονται από επιτροπές με κάθετη και συγκεντρωτική ιεραρχία και οργάνωση, οι οποίες κρατούν τις διαδικασίες λήψης των αποφάσεων στην εξουσία της τοπικής γραφειοκρατίας της UGT. Συχνά εξαιρώντας τους/τις εκπροσώπους τηςCNTαπό τις επιτροπές τους, η επιμονή της σοσιαλιστικής ηγεσίας να κρατήσει την απεργία υπό τον έλεγχό της ουσιαστικά συνέβαλε στην ήττα της εξέγερσης της Αστούρια. Παρολαυτά η επιθυμία των απλών μελών της UGT να συνεργαστούν με τα μέλη της CNTείναι εμφανής σε όλη τη διάρκεια της εξέγερσης.
Στον επαρχιακό Νότο επελαύνει μια δυνατή μονάδα στρατευμάτων, που ανάγκασε τις δυνάμεις των επαναστατών να υποχωρήσουν στην Vegadel Rey, καταστρέφοντας την σιδηροδρομική γραμμή. Το CampomanesτηςΑστούρια είδε την επέλαση του 36ου συντάγματος πεζικού με βάση το Leon, ένα λόχο τυφεκιοφόρων του 12ου τάγματος μάχης του Lugo και ένα τάγμα ποδηλατιστών τηςPalenciaαποτελούμενο από 400 άτομα. Μέχρι τη δύση του ήλιου οι επαναστατικές δυνάμεις είχαν καταλάβει θέσεις –κλειδιά στις ψηλότερες περιοχές τηςVegadel Rey επιβλέποντας τον σιδηρόδρομο και τον αυτοκινητόδρομο, και οι κυβερνητικές δυνάμεις υπό τον Στρατηγό Bosch είχαν πέσει σε ενέδρα από την οποία δεν μπορούσαν να απεγκλωβιστούν για μέρες.
Η κυβέρνηση και ένας από τους ανερχόμενους στρατιωτικούς και μετέπειτα δικτάτορας Fransisco Franco έσπευσαν να καταστείλουν την εξέγερση. Ο βομβαρδισμός χωριών, η χρήση του ναυτικού για τις παραλιακές περιοχές, αλλά και τα τάγματα πεζικού από Μαρόκο και άλλες αποικίες, οδήγησαν στην ανάκτηση της περιοχής μέσα σε δύο εβδομάδες. Αυτό που ακολούθησε έδειξε μέχρι ποιο σημείο μπορεί να φτάσει η άρχουσα τάξη για να καταστείλει οτιδήποτε απειλεί το κράτος της. 30000 φυλακίστηκαν ενώ τα πολιτικά κόμματα, συνδικάτα και αριστερές εφημερίδες αντιμετώπισαν σκληρές διώξεις και απαγορεύτηκε η λειτουργία τους. Σε δύο μόνο χωριά βρέθηκαν εκατοντάδες μεταλλωρύχοι σφαγμένοι σε σωρούς πτωμάτων. Σε όλη την περιοχή έγιναν μαζικές εκτελέσεις, βιασμοί, ληστείες και βασανιστήρια από αστυνομία και στρατό.
*Πηγή: The Bottled Wasp Pocket Diary, Homage to Asturias, Aragon and Catalonia
**Μετάφραση: Αναρχική Συλλογικότητα mⒶnifesto
Το κείμενο σε pdf: Η-Επανάσταση-του-1934-Η-Απεργία-των-Μεταλλωρύχων-της-Αστούρια
