Οι αναρχικοί της Ουγγαρίας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου που πολέμησαν στην αντίσταση κατά των ναζί και αργότερα κατά των Ρώσων κατακτητών μέχρι την καταστολή τους από τους κομμουνιστές.
Μετά τη διάλυση του ουγγρικού αναρχικού κινήματος από το φασιστικό καθεστώς του ναύαρχου Horthy, οι αναρχικές ομάδες άρχισαν να επανεμφανίζονται γύρω από τον βετεράνο ελευθεριακό Torockoi, ο οποίος το 1945 ήταν 80 χρόνων. Η πρώτη δραστηριότητα έγινε ενάντια στις γερμανικές δυνάμεις κατοχής από μια αναρχική ομάδα σπουδαστών. Ένας από αυτούς με το επώνυμο Christ (!) – ένας 15χρονος ποιητής από μια μικρή πόλη του Βορρά – συνελήφθη. Στη φυλακή συνάντησε τον Aton M. από την ουγγρο-γιουγκοσλαβική αναρχική ομάδα «Bacska» («Ο Νότος») η οποία είχε περίπου 100 μέλη και ήταν μία από τις πιο δυνατές αντιστασιακές ομάδες.
Τον Οκτώβρη του 1944, ο Christ και ο Ρώσος αναρχικός Alexei Korsakin απελευθερώθηκαν με το πραξικόπημα του Szalazi εναντίον του Horthy.
Ήρθαν σε επαφή με τον Torockoi και τον P.M. – έναν φοιτητή που είχε ιδρύσει μια αναρχική ομάδα που υποστηριζόταν από τους κομμουνιστές. Άρχισαν να παρενοχλούν τους ναζί και το φασιστικό στρατό, φορώντας μια κόκκινη ζώνη την οποία πρωτοφόρεσε ο Korsakin. Αρνήθηκαν ενοποίηση στη δράση με τους κομμουνιστές οι οποίοι τους κατήγγειλαν στους Γερμανούς οι οποίοι, με τη σειρά τους, συνέλαβαν τότε 67 αγωνιστές μαζί και τον P.M. η ομάδα του οποίου τότε διασπάστηκε και το ένα τρίτο των μελών της προσχώρησε στους κομμουνιστές.
Η ομάδα του Korsakin – φορώντας κόκκινες ζώνες – επιτέθηκε και κατέστρεψε δύο σκάφη του στόλου του ποταμού της Ουγγαρίας, στο κέντρο της Βουδαπέστης. Την επόμενη νύχτα, η ομάδα του Christ Sz.F. (Ελευθεριακό Μέτωπο) ανατίναξε αποθήκη πυρομαχικών. Μια τρίτη αναρχική ομάδα πραγματοποίησε επίθεση σε ένα ναζιστικό κέντρο. Το κίνημα συνέχισε τις επιθέσεις μέχρι τη Μάχη της Βουδαπέστης στην οποία σκοτώθηκαν 200.000 άνθρωποι. Το κίνημα τότε αποφάσισε να διαφυλάξει τις δυνάμεις του για τον πολιτικό αγώνα που θα ερχόταν μετά τη εκδίωξη των ναζί.
Έτσι, τον Ιούλη του 1945, το κίνημα ανασυγκροτήθηκε. Η ομάδα του P.M. ήθελε να συμμαχήσει με τους κομμουνιστές ενάντια στην αστική τάξη. Η ομάδα του Torockoi ήθελε νομιμοποίηση του κινήματος. Οι ομάδες των Korsakin και Christ ήθελαν να συνεχίσουν την ένοπλη πάλη ενάντια στο κράτος και τα σοβιετικά στρατεύματα. Υπερίσχυσαν οι απόψεις της ομάδας του Torockoi. Δημιουργήθηκε ένα τυπογραφείο και άρχισε να τυπώνεται και διανέμεται έντυπο υλικό. Το κίνημα αποτελείτο από 500 περίπου αγωνιστές και η επιρροή του μεγάλωνε.
Τότε οι κομμουνιστές έθεσαν το κίνημα εκτός νόμου. Ο Torockoi πέθανε με τη σύλληψή του.
Τέσσερις αναρχικοί φοιτητές άνοιξαν πυρ κατά Ρώσων στρατιωτών και σκοτώθηκαν στη μάχη που ακολούθησε.
Στα εργοστάσια του νησιού Csepel, οι αναρχικοί καθοδήγησαν την μοναδική απεργία που έγινε μετά την απελευθέρωση από τους ναζί. Τριάντα εργάτες, από τους οποίους οι 24 αναρχικοί, εκτελέστηκαν ως αποτέλεσμα.
Το αναρχικό κίνημα εξαφανίστηκε και ο P.M. κατέφυγε στην Ιταλία, ενώ οι Christ και Korsakin στη Γαλλία.
Ωστόσο, εκτεταμένη αντίσταση κατά της κομμουνιστικής δικτατορίας έμελλε να αρχίσει ξανά με την επανάσταση του 1956.
* Το κείμενο γράφτηκε από τον Nick Heath και δημοσιεύτηκε στο libocom.org Ελληνική μετάφραση «ούτε θεός-ούτε αφέντης», 14 Γενάρη 2008.
