Έχοντας πρόσφατα εγκαταλείψει τη Ρωσία, νιώθουμε ότι το πρώτο πράγμα που οφείλουμε να κάνουμε είναι να μιλήσουμε εκ μέρους των πολιτικών μας κρατούμενων στη Ρωσία.
Είναι αβάστακτα θλιβερό να σχολιάζουμε την κατάσταση στη Ρωσία μιλώντας για πολιτικούς κρατούμενους στη γη της σοσιαλιστικής επανάστασης! Δυστυχώς, όμως, αυτή είναι η αλήθεια. Και δεν αναφερόμαστε σε αντεπαναστάτες που ενδεχομένως θα ήταν κρατούμενοι της Επανάστασης. Όσο απίστευτο και να ακούγεται, οι φυλακές και τα σωφρονιστικά ιδρύματα της Ρωσίας είναι σήμερα γεμάτα από τα καλύτερα επαναστατικά στοιχεία της χώρας, από άντρες και γυναίκες που διαπνέονται από τα υψηλότερα σοσιαλιστικά ιδεώδη και οράματα.
Σε όλη την απέραντη αυτή χώρα, από τη Ρωσία ως τη Σιβηρία, στις φυλακές του παλαιού καθεστώτος και σε εκείνες του καινούριου, στα μπουντρούμια της απομόνωσης του Ειδικού Τομέα της Τσεκά (Ossoby Otdell) αργοσβήνουν επαναστάτες 1 από όλα τα κόμματα και κινήματα: αριστεροί σοσιαλεπαναστάτες* 2, Μαξιμαλιστές3, κομμουνιστές οπαδοί της «Εργατικής Αντιπολίτευσης»4, αναρχικοί, αναρχοσυνδικαλιστές, Ουνιβερσαλιστές5- άνθρωποι από διαφορετικές σχολές κοινωνικής φιλοσοφίας αλλά όλοι τους επαναστάτες και στην πλειοψηφία τους άνθρωποι που συμμετείχαν με ενθουσιασμό στην επανάσταση του Νοεμβρίου του 1917.
Η θέση αυτών των πολιτικών κρατουμένων είναι κυριολεκτικά απελπιστική. Οι συνθήκες διαβίωσης είναι αφάνταστα άθλιες, για να μην αναφερθούμε στην πνευματική αγωνία και οδύνη τους. Εξαιτίας της γενικότερης κατάστασης που επικρατεί στη Ρωσία, την έλλειψη οικοδομικών υλικών και ειδικευμένης εργασίας, δεν τίθεται ζήτημα επισκευής των χώρων κράτησης, με αποτέλεσμα οι συνθήκες υγιεινής να είναι ουσιαστικά πρωτόγονες. Ωστόσο, το χειρότερο από όλα είναι το θέμα της διατροφής. Η μπολσεβίκικη κυβέρνηση, από τη στιγμή που πήρε την εξουσία μέχρι τώρα, δεν στάθηκε ικανή να εξασφαλίσει τη διατροφή των κρατουμένων της. Οι μερίδες τροφίμων που διανέμονταν δεν κάλυπταν ούτε τις στοιχειώδεις ανάγκες
για επιβίωση. Η υποστήριξη των φυλακισμένων έπεσε στους ώμους των φίλων, συγγενών και συντρόφων τους. Όμως, τώρα η κατάσταση έχει χειροτερέψει ακόμη περισσότερο. Καθώς μόνο το 52% του φόρου τροφίμων έχει συλλεχθεί και δεν υπάρχουν ελπίδες για την καταβολή του υπόλοιπου, με τον τρομακτικό λιμό που έχει πλήξει τις επαρχίες του Βόλγα και με τη γενική κατάρρευση του οικονομικού μηχανισμού της κυβέρνησης, η θέση των φυλακισμένων έχει φτάσει στα όρια της απόγνωσης.
Οι ανάγκες των πολιτικών κρατουμένων στη Ρωσία καλύπτονται, στον βαθμό που επιτρέπουν οι πολύ περιορισμένες δυνατότητές του, από τον Πολιτικό Ερυθρό Σταυρό της Ρωσίας, έναν πραγματικά αφοσιωμένο και αποτελεσματικό οργανισμό που δραστήριο μέλος του είναι η Βέρα Φίγκνερ, η διάσημη παλαίμαχος επαναστάτρια. Αυτή η οργάνωση που βασίζεται αποκλειστικά στην εθελοντική συμμετοχή, είναι
εξαιρετικά επιτυχημένη στην αποστολή της ειδικά αν λάβουμε υπόψη μας πόσο δύσκολο είναι για τον καθέναν στη Ρωσία να προσφέρει κάτι από το δικό του πενιχρό δελτίο τροφίμων. Παρ’ όλα αυτά, σε γενικές γραμμές ο Ερυθρός Σταυρός έχει κατορθώσει να παρέχει τα στοιχειώδη που είναι αναγκαία για την επιβίωση των πολιτικών κρατουμένων.
Για όλους εκτός από τους αναρχικούς. Όχι ότι ο Ερυθρός Σταυρός κάνει διακρίσεις. Αντιθέτως, ο συγκεκριμένος οργανισμός είναι αρκετά ανεξάρτητος αν και έντονα χρωματισμένος από στοιχεία της δεξιάς πτέρυγας. Για πολιτικούς λόγους, λοιπόν, οι αναρχικοί της Ρωσίας είχαν εδώ και χρόνια αναλάβει να καλύπτουν οι ίδιοι τις ανάγκες των φυλακισμένων συντρόφων τους, γι’ αυτό και δημιούργησαν τον Αναρχικό Ερυθρό Σταυρό (αργότερα έγινε γνωστός ως Μαύρος Σταυρός) που αποστολή του είχε τη φροντίδα όλων των αναρχικών κρατουμένων στις φυλακές. Το έργο που ανέλαβαν οι Ρώσοι αναρχικοί που είχαν
παραμείνει ελεύθεροι ήταν πραγματικά κολοσσιαίο. Πολλά από τα πιο δραστήρια πνεύματα στις γραμμές τους είχαν προσφέρει τη ζωή τους στην επανάσταση, πολλοί σκοτώθηκαν στο μέτωπο υπερασπιζόμενοι την επανάσταση, ενώ κάποιοι άλλοι δολοφονήθηκαν ή σάπιζαν στις φυλακές των μπολσεβίκων. Όσοι κατόρθωσαν να παραμείνουν ζωντανοί και ελεύθεροι ήταν και οι ίδιοι, στην πλειοψηφία τους, στα όρια της
λιμοκτονίας. Ο Μαύρος Σταυρός έπρεπε να καταβάλει πραγματικά υπεράνθρωπες προσπάθειες για να μην αφήσει τους έγκλειστους συντρόφους να πεθάνουν από πείνα. Έχει πραγματοποιήσει ένα ευγενές έργο με μεγάλη αυτοθυσία.
Αν, ωστόσο, μέχρι τώρα το έργο του ήταν δύσκολο και επίπονο, τώρα είναι σχεδόν ανέφικτο. Η νέα πολιτική που εφαρμόζουν οι μπολσεβίκοι, η συστηματική καταδίωξη των αναρχικών αποδεικνύεται ένα τρομακτικό εμπόδιο στην αποστολή του Μαύρου Σταυρού. Καθώς τα περισσότερα μέλη του βρίσκονται στη φυλακή, η οργάνωση πρόσφατα ανασυγκροτήθηκε και είναι τώρα γνωστή ως «ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΤΩΝ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ ΣΤΙΣ ΡΩΣΙΚΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ». Η Εταιρεία συνεχίζει το ηρωικό έργο της παροχής κάθε δυνατής βοήθειας στους φυλακισμένους συντρόφους, αλλά δυστυχώς οι δυνατότητές της είναι πολύ περιορισμένες. Οι σύντροφοι που είναι ελεύθεροι στερούνται ακόμη και τα στοιχειώδη προκειμένου να στείλουν στη φυλακή λίγο ψωμί και μερικές πατάτες επιπλέον. Είναι πρόθυμοι και, μάλιστα, ευτυχείς όταν μοιράζονται τα λιγοστά τους τρόφιμα. Αλλά είναι ελάχιστα και οι σύντροφοί τους στη φυλακή είναι τόσο πολλοί και οι ανάγκες τους τόσο μεγάλες! Από τις φυλακές της Μόσχας, του Πέτρογκραντ, από το Ορυόλ και το Βλαντίμιρ, από τις απομακρυσμένες επαρχίες της Ανατολής και από τους συντρόφους που έχουν εξοριστεί στον παγωμένο Βορρά τα νέα που φτάνουν είναι δραματικά. Η μάστιγα του λιμού, ο τρόμος του τζίνγκα (σκορβούτο) τους επιτίθενται! Τα πόδια και τα χέρια τους πρήζονται, τα ούλα τους χαλαρώνουν, τα δόντια τους πέφτουν, η αποσύνθεση εγκαθίσταται μέσα στα ζωντανά τους κορμιά!
Θα ακούσουν οι σύντροφοι αυτή την έκκληση για βοήθεια; Οι αναρχικοί στη Ρωσία δεν είναι πλέον σε θέση να καλύψουν ούτε τις στοιχειώδεις ανάγκες των φυλακισμένων χωρίς τη βοήθεια και την υποστήριξη των συντρόφων και φίλων που βρίσκονται στο εξωτερικό. Εκ μέρους της Εταιρείας για την Υποστήριξη
των Αναρχικών στις Ρωσικές Φυλακές, εκ μέρους των μαρτυρικών συντρόφων μας που τώρα ξεπαγιάζουν και πεθαίνουν της πείνας στις μπολσεβίκικες φυλακές, υποφέροντας επειδή υπήρξαν πιστοί στα υψηλά ιδανικά τους, σας απευθύνουμε αυτή την έκκληση, σύντροφοι και φίλοι, όπου και αν βρίσκεστε. Μόνον η γενναιόδωρη και άμεση συνεισφορά σας μπορεί να σώσει τους φυλακισμένους συντρόφους από τη λιμοκτονία.
Αδελφικά,
ΑΛΕΞΑΝΤΕΡ ΜΠΕΡΚΜΑΝ,
Εξουσιοδοτημένος Εκπρόσωπος της Εταιρείας για την
Υποστήριξη των Αναρχικών στις Ρωσικές Φυλακές
EMMA ΓΚΟΛΝΤΜΑΝ
ΑΛΕΞΑΝΤΕΡ ΣΑΠΙΡΟ,
Γραμματέας της Αναρχοσυνδικαλιστικής Ένωσης, Γκόλος
Τρούντα, Μόσχα.
Στοκχόλμη, 12 Ιανουάριου 1922
[Ελπίζουμε ότι οι σύντροφοι όλων των χωρών θα ανταποκριθούν σε αυτή την έκκληση με μεγάλη γενναιοδωρία. Τα βάσανα που υφίστανται οι Ρώσοι σύντροφοί μας πρέπει να μας συγκινήσουν όλους, να μας ωθήσουν να τους υποστηρίξουμε και με αυτόν τον τρόπο να τους δείξουμε την αλληλεγγύη μας. Θα είναι χαρά μας να δεχθούμε εισφορές και να τις προωθήσουμε στη Στοκχόλμη. Γνωρίζουμε ότι οι καιροί είναι δύσκολοι αλλά αν αναλογιστούμε τη δραματική κατάσταση των συντρόφων μας στις φρικτές φυλακές της Ρωσίας νομίζουμε ότι και οι πιο φτωχοί ανάμεσά μας θα κινητοποιηθούν για να προσφέρουν από το υστέρημά τους. Ας δώσουμε όλοι και ας δώσουμε γρήγορα. Στείλτε τις δωρεές σας στον διευθυντή της Freedom Press, 127 Ossulston Street, London, N.W.1]
Freedom (Λονδίνο), Φεβρουάριος του 1922.
- Ρωσικά στο κείμενο. Βετσεκά, ακρωνύμιο της Πανρωσικής Έκτακτης Επιτροπής για την Καταπολέμηση της Αντεπανάστασης και του Σαμποτάζ. Γνωστή ως Τσεκά, σχηματίστηκε με εντολή του Λένιν υπό την εποπτεία του Συμβουλίου των Επιτροπών του Λαού στις 20 Δεκεμβρίου 1917. Αργότερα θα μετονομαστεί σε GPU. (Σ.τ.Μ.)
- Το ρωσικό Σοσιαλεπαναστατικό Κόμμα έπαιξε μεγάλο ρόλο στην Επανάσταση του 1917. Αμέσως μετά από την επανάσταση του Φεβρουάριου διασπάται μεταξύ αυτών που στηρίζουν την προσωρινή κυβέρνηση του Κερένσκι και εκείνων που υποστηρίζουν τους μπολσεβίκους τους αριστερούς
σοσιαλεπαναστάτες. Οι αριστεροί σοσιαλεπαναστάτες συνεργάστηκαν με τους μπολσεβίκους μέχρι την υπογραφή της Συνθήκης του Μπρεστ-Λιτόφσκ στις 3.3.1918. (Σ.τ.Μ.) - Οι Μαξιμαλιστές ήταν ομάδα του Σοσιαλεπαναστατικού Κόμματος. Μετά την επανάσταση του 1905, σχημάτισαν δικό τους κόμμα υποστηρίζοντας την εφαρμογή του «μέγιστου προγράμματος», την πλήρη, δηλαδή, εφαρμογή του κομμουνιστικού προγράμματος στην επερχόμενη επανάσταση, πλήρη κοινωνικοποίηση της γης των εργοστασίων και γενικά των μέσων παραγωγής. (Σ.τ.Μ.)
- . Τάση που αναπτύχθηκε μέσα στο πλαίσιο του κομουνιστικού κόμματος και τασσόταν υπέρ της άμεσης εργατικής διεύθυνσης και αυτοδιαχείρισης των συνδικάτων. (Σ.τ.Μ.)
*Μετάφραση: Ροζίνα Μπέρκνερ
** “Αλιεύτηκε” από την ελευθεριακή ψηφιακή βιβλιοθήκη
