Το κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε με τον τίτλο “Να οργανώσουμε τις ελεύθερες ανεξάρτητες κι αλληλέγγυες κομμούνες” στο τεύχος 38, 11 Οκτώβρη 1990, του Δελτίου Πληροφόρησης “Ο Αναρχικός”.
Δημοτικές εκλογές. θεσμός που έχει άμεση σχέση με τις εξαγγελίες της εκάστοτε κυβέρνησης σχετικά με τη λαϊκή συμμετοχή, την αποκέντρωση και την ενίσχυση του ρόλου των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης (Ο.Τ.Α.)
Στη σημερινή κοινωνική πραγματικότητα όπου έχουμε ήδη μπει σε μια νέα φάση ανάπτυξης του συστήματος εξουσίας και εκμετάλλευσης, είναι, όλο και πιο φανερό ότι η τοπική αυτοδιοίκηση είναι πλέον ένας τομέας, που όταν αναπτυχθεί κατάλληλα από τους εκμεταλλευτές, θα παίξει σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη του συστήματός τους.
Σήμερα που ο εκσυγχρονισμός της οικονομίας και της παραγωγικής διαδικασίας είναι βασικό τους μέλημα, έχουμε νέα προγράμματα ανάπτυξης όλου του φάσματος των κοινωνικών σχέσεων. Κι εδώ έρχεται να παίξει το ρόλο της η τοπική αυτοδιοίκηση. Γιατί με το να προωθούνται μέσα απ’ αυτή θεσμοί που προσφέρουν στους ανθρώπους την ψευδαίσθηση ότι συμμετέχουν στην εξουσία ή με το να γίνονται προσπάθειες για να θεοποιηθούν αυτές οι ψευδαισθήσεις. ποια άλλη ερμηνεία μπορεί να δοθεί σ’ όλα αυτά;
Η τοπική αυτοδιοίκηση είναι μια από τις εκφράσεις της εκάστοτε κυβέρνησης. Γιατί την βοηθά στο να διατηρεί τις ιεραρχικές δομές, την υποταγή και. την κυριαρχία του Κράτους και. του Κεφαλαίου. Κι αυτό φαίνεται, όχι μόνο μέσα από την τοπική αυτοδιοίκηση αλλά και σε μια σειρά κοινωνικούς χώρους, όπως είναι η παραγωγή, η εκπαίδευση, ο στρατός κλπ. Συχνά προβάλλουν ένα γενικότερο κοινωνικό συμφέρον, που στην ουσία είναι το συμφέρον της κυρίαρχης τάξης και όσων την ακολουθούν, των γραφειοκρατών, των πολιτικάντηδων και. των αεριτζήδων.
Μέσα στα καπιταλιστικά πλαίσια και δεδομένου ότι η θεοποίηση της ατομικής ιδιοκτησίας είναι γεγονός, ποτέ δεν υπήρξε αληθινή και. ριζική ανάδειξη των προβλημάτων των ανθρώπων μέσα από θεσμούς σαν την τοπική αυτοδιοίκηση. Αυτά έμπαιναν και μπαίνουν πάντα μόνο στο πεδίο της κομματικής αντιπαράθεσης κι έτσι χάνουν την ουσία τους και τελικά παραμερίζονται.. Πράγμα που δείχνει και το επίπεδο της ταξικής συνεργασίας και ειδικά στη σημερινή πραγματικότητα που όλοι. οι. πολιτικάντηδες όποιου χρώματος κι. ιδεολογίας, μιλούν για συναίνεση και κάθε τέτοιο παρόμοιο.
Με την τοπική αυτοδιοίκηση, έτσι όπως την ορίζουν και την προωθούν οι πολιτικάντηδες, δεν πετυχαίνεται καμμιά λαϊκή συμμετοχή γιατί αυτοί που αποφασίζουν είναι οι ιθύνοντες της εξουσίας κι όχι οι απλοί άνθρωποι. Δεν πετυχαίνεται καμία αποκέντρωση γιατί η κεντρική γραφειοκρατία μεταφέρεται σε τοπικό επίπεδο. Δεν πετυχαίνεται καμμιά δημοκρατικότητα και καμμιά διαφάνεια γιατί ο σκοπός αυτών που βρίσκονται στην κορυφή της ιεραρχίας είναι η χαλιναγώγηση της λαϊκής δυσαρέσκειας και συνείδησης και η καταστολή εκείνων που θ’ αντιδράσουν σ’ αυτό, είτε βίαια είτε με άλλους τρόπους. Προσπαθούν να εφησυχάζουν τους ανθρώπους κι αυτόν τον εφησυχασμό να τον κλείνουν μέσα σε διαδικασίες γραφειοκρατικοποίησης και ψευτοσυμμετοχής.
Όλα τα κόμματα (και ειδικά τα αριστερά κι οι οικολόγοι) βλέπουν τον θεσμό της τοπικής αυτοδιοίκησης ως κατάκτηση της εργατικής τάξης ή των πολιτών, όπως λένε. Δείχνουν έτσι το ξεπούλημά τους στην εκμετάλλευση και την εξουσία και μέσα από τέτοιους θεσμούς, κατορθώνουν και βρίσκουν νέους χώρους και τρόπους για την επιβολή της παρωχημένης ιδεολογικής και πρακτικής τους ταυτότητας: Έχουν ένα τεράστιο μερίδιο, όχι μόνο αυτά, αλλά και κάθε κόμμα ή γραφειοκρατικός πολιτικάντικος οργανισμός, στην ισχυροποίηση κι εδραίωση της εκμετάλλευσης και της υποταγής. Άλλωστε, η ταξική συνεργασία ήταν πάντα μια από τις συνιστώσες της κυριαρχίας του καπιταλιστικού συστήματος.
Ως αναρχικοί, αγωνιζόμαστε για μια ελεύθερη κοινωνία των αποκεντρωμένων και αυτόνομων μεταξύ τους κοινοτήτων, βασισμένων στην ελευθερία του καθένα, στην ισότητα και στην αλληλεγγύη, χωρίς δημοτικές αρχές -είτε αυτές ελέγχονται από τα κόμματα είτε όχι- αλλά με συμμετοχή όλων των μελών της κάθε κοινότητας, δηλαδή όλων όσων κατοικούν στην περιοχή, στη λήψη και στην εκτέλεση των αποφάσεων που δα αφορούν μόνο την συγκεκριμένη κοινότητα.
Είμαστε αντίθετοι στην ανάθεση οποιουδήποτε δικαιώματός μας (αποφάσεις για την πολεοδομία, τα δημοτικά έργα, τα δημοτικά τέλη, την ποιότητα ζωής) σε οποιονδήποτε τρίτο. Είμαστε, επίσης, αντίθετοι στην ανάθεση σε οποιονδήποτε τρίτο, των υποχρεώσεών μας (καθαριότητα, ύδρευση, συντήρηση οδών, αποχέτευση κ.λπ.). Πιστεύουμε ότι τα μέλη της κοινότητας θα πρέπει να ασκούν αυτοπροσώπως όλα τους τα δικαιώματα και να βαρύνονται, πάλι αυτοπροσώπως, με όλες τις υποχρεώσεις.
Είμαστε λοιπόν αντίθετοι στον μύθο της «τοπικής αυτοδιοίκησης» που μας πλασάρουν οι ιδεολόγοι του Κράτους και του Κεφαλαίου, αφού δεν εννοούν ούτε το «τοπικό», ούτε το «αυτοδιοικούμενο».
Πιστεύουμε στην αυτόβουλη και ισότιμη οργάνωση των ανθρώπων σε αυτόνομες, ανεξάρτητες κι αλληλέγγυες κομμούνες.
Μόνο μέσα στα πλαίσια αυτής της προοπτικής πιστεύουμε ότι έχει νόημα η αποχή, το λευκό ή το άκυρο. Σε κάθε άλλη περίπτωση, πιστεύουμε, ότι η προπαγάνδιση της αποχής, του λευκού ή του άκυρου συμβάλλει απλά στην παθητικοποίηση και τελικά στην παράδοσή μας σε κάποια κέντρα εξουσίας.
Αντλήθηκε από: Ούτε Θεός – Ούτε Αφέντης
