Εισήγηση από την Συνέλευση Αλληλεγγύης στον Ε.Α στην εκδήλωση για την παρουσίαση της μπροσούρας του Επαναστατικού Αγώνα στο Περιστέρι, στις 20/6/2020.
Η μπροσούρα “ΓΙΑ ΤΟ ΞΕΠΕΡΑΣΜΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ-ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΚΗ ΑΚΡΑΤΙΚΗ-ΑΤΑΞΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ” αποτελεί μια έκδοση του Επαναστατικού Αγώνα που δημοσιεύτηκε ηλεκτρονικά τον Δεκέμβριο του 2019 και διατίθεται σε έντυπη μορφή από τον Φεβρουάριο του 2020. Το έντυπο καταπιάνεται με ένα σύνολο ιδεολογικών, πολιτικών και ιστορικών ζητημάτων που έχουν διαχρονικά απασχολήσει το επαναστατικό κίνημα: το θεμελιώδες ζήτημα της κατάργησης του κράτους χωρίς ενδιάμεσα στάδια, τα σημαντικότερα επαναστατικά κινήματα της νεότερης ιστορίας, τις ελλείψεις και τα λάθη αυτών των κινημάτων καθώς και με την έννοια του κοινοτισμού με αναφορές σε κοινοτιστικά εγχειρήματα αρχαϊκά και σύγχρονα στην διεθνή επικράτεια, αλλά και στο πως επίσης διαμορφώθηκε στην ελλαδική επικράτεια κατά τους προηγούμενους αιώνες. Οι σύντροφοι του Επαναστατικού Αγώνα επιχειρούν να θέσουν με έναν όσο το δυνατόν πιο αποκρυσταλλωμένο τρόπο το ζήτημα της οργάνωσης της μεταεπαναστατικής κοινωνίας πάνω σε ελευθεριακές και εξισωτικές βάσεις, προτάσσοντας μια συνομοσπονδιακή ακρατική-αταξική κοινωνική οργάνωση που θα έχει σε πρωτοβάθμιο επίπεδο οργάνωσης ως κύτταρα τις Κοινότητες/Κομμούνες και οι οποίες θα συνενώνονται μέσω ενός φεντεραλιστικού ελευθεριακού συστήματος σε δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια όργανα περιφερειακής, εθνικής και διεθνούς εμβέλειας.
Η οργάνωση, όντας μια φυσική και αναγκαία προϋπόθεση για την συγκρότηση της κοινωνικής ζωής είναι μια έννοια άμεσα συνυφασμένη με τον Αναρχισμό. Το πέρασμα στην ελευθεριακή-αταξική κοινωνία δεν συνεπάγεται, όπως διατείνονται οι διάφοροι επικριτές του, την επικράτηση του κοινωνικού και πολιτικού χάους όπου θα κυριαρχεί η αταξία και το δόγμα, “ο καθένας κάνει ό, τι θέλει”. Ο Αναρχισμός στοχεύοντας στην ανατροπή του κράτους ως θεσμoύ που καταστρέφει κάθε φυσική οργάνωση που αναπτύσσεται με γνώμονα το συλλογικό συμφέρον από τα κάτω προς τα πάνω, επιδιώκει παράλληλα τον ριζικό μετασχηματισμό της κοινωνίας με βάση ένα νέο μοντέλο κοινωνικής οργάνωσης. Η οργάνωση μιας ακρατικής-αταξικής κοινωνίας βασίζεται στην εθελοντική συνεργασία, στην λήψη αποφάσεων με οριζόντιες διαδικασίες, στην απουσία έμφυλων, φυλετικών και άλλων διακρίσεων, στην αμοιβαιότητα και την αλληλεγγύη, έννοιες που αποτελούν την θεμέλιο λίθο της φυσικής οργάνωσης της κοινωνικής μας ζωής.
Στη μπροσούρα του Επαναστατικού Αγώνα, η πρόταση για μια συνομοσπονδιακή αταξική-κοινωνική οργάνωση βασίζεται στον Κοινοτισμό. Γιατί ιστορικά η Κοινότητα δεν είναι απλά η συνύπαρξη ανθρώπων σε μια συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή αλλά αντανακλά μια καθ’ όλα πολιτική, οικονομική και κοινωνική οντότητα που προϋπήρχε των ταξικών και κρατικών σχηματισμών, πολύ πριν οι κοινωνίες βρεθούν διαιρεμένες κάτω από την κυριαρχία και την επιβολή μιας μειοψηφούσας κοινωνικής τάξης που κατέχει τον πλούτο και την εξουσία. Οι σύντροφοι του Επαναστατικού Αγώνα επιχειρούν θεωρητικά, μια δομικού χαρακτήρα πρόταση για το ξεπέρασμα του Κράτους και του κεφαλαίου που θα στηρίζεται σε μια αποκεντρωμένη, φεντεραλιστική κοινωνική οργάνωση.
Οι Κομμούνες/Δήμοι ως τα βασικά κύτταρα της κοινωνικής οργάνωσης θα συγκροτούνται ως αυτόνομες πολιτειακές οντότητες και θα λειτουργούν μέσα από συνελεύσεις γειτονιών, εργατικά συμβούλια, παραγωγικές και καταναλωτικές ενώσεις που θα αποτελούν τμήμα της Κομμούνας και θα λαμβάνουν αποφάσεις για όλα τα ζητήματα που τους αφορούν, στην Κοινοτική Συνέλευση. Θα καθορίζουν και θα ορίζουν με την αυτοπρόσωπη και εθελοντική συμμετοχή τους τις κοινωνικές και άλλες υποθέσεις τους με γνώμονα το συλλογικό καλό, την αλληλεγγύη, την οικονομική ισότητα, την πολιτική ελευθερία, το σεβασμό στη διαφορετικότητα, την οικολογική συνείδηση. Η οργάνωση της Κοινότητας θα έχει ελευθεριακές και αντι-ιεραρχικές βάσεις που θα θεμελιώνονται σε θεσμικό κοινωνικό επίπεδο.
Η Κομμούνα/Δήμος θα έχει στις αρμοδιότητές της ζητήματα που αφορούν όχι μόνο τη διαχείριση και την ευθύνη της κοινωνικοπολιτικής ζωής αλλά και της κοινωνικοποιημένης οικονομίας και των αγαθών, καθώς επίσης και του συνόλου των θεμάτων που απασχολούν μια απελευθερωμένη από τον κρατικοκαπιταλιστικό τρόπο παραγωγής και κατ’ επέκταση τον αγοραίο ανταγωνισμό, κοινωνία. Από την παραγωγή και τη διάθεση των αγαθών, την τροφή, τις υπηρεσίες κοινής ωφέλειας, το νερό και την άρδευση, την καθαριότητα, τη διαχείριση/ανακύκλωση απορριμμάτων, την εκπαίδευση, την υγεία μέχρι την προστασία της ζωής του ανθρώπου από κάθε επιβολή και εκμετάλλευση και την απονομή της δικαιοσύνης σε επίπεδο Δήμου, Πόλης κλπ.
Η ομοσπονδία των Κομμούνων/Δήμων ως μια δευτεροβάθμια μορφή οργάνωσης θα αφορά μια ευρύτερη γεωγραφική ενότητα π.χ. ενός νομού ή μιας περιφέρειας. Σε όλες τις περιπτώσεις, από το πρωτοβάθμιο ως το τριτοβάθμιο επίπεδο οργάνωσης οι συνελεύσεις σε επίπεδο Δήμου, Κωμόπολης κλπ, θα εκφράζονται συλλογικά μέσω αιρετών και άμεσα ανακλητών εκπροσώπων στο Δημοτικό Συμβούλιο της Κοινότητας, της πόλης, της κωμόπολης ή του χωριού, ενώ οι τελευταίοι θα λογοδοτούν άμεσα για τους κοινωνικούς τομείς και τις υποθέσεις των κατοίκων σύμφωνα πάντα με τις αποφάσεις των συνελεύσεων που εκπροσωπούν. Στην διαχείριση και τις αρμοδιότητες ευρύτερων ζητημάτων που δεν θα είναι τοπικού χαρακτήρα αλλά θα αφορούν ολόκληρο τον πληθυσμό μιας ευρύτερης γεωγραφικής επικράτειας θα μπορούσε να υπάρχει μια Συνομοσπονδιακή Συνέλευση. Ένας τριτοβάθμιος θεσμός της συνομοσπονδιακής αταξικής κοινωνικής οργάνωσης που θα διαχειρίζεται υποθέσεις και ζητήματα από τα κάτω με αρμοδιότητες όπως η διαχείριση των κοινωνικοποιημένων αγαθών και υπηρεσιών, οι τηλεπικοινωνίες, οι μεταφορές, οι συγκοινωνίες, η ηλεκτρική ενέργεια έως την προστασία και την άμυνα από εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς της επαναστατημένης ελευθεριακής κοινωνίας.
Μια Συνομοσπονδιακή ακρατική-αταξική κοινωνική οργάνωση βασισμένη σε ένα κοινοτιστικό μοντέλο, θεσπισμένο πάνω σε εξισωτικά-ελευθεριακά χαρακτηριστικά φαίνεται, με βάση και την ιστορική αποτίμηση, ότι είναι ένας ρεαλιστικός και εφικτός στόχος για τη συγκρότηση μιας ελευθεριακής κοινωνίας. Αν και δεν υπάρχουν μοναδικές, παγιωμένες και στατικές αντιδιαλεκτικές λύσεις, είναι η ίδια η ζωή και οι επαναστατημένοι που με μαθηματική βεβαιότητα θα καθορίσουν το μέλλον και την μορφή που θα λάβει μια απελευθερωμένη κοινωνία, απελευθερωμένη από τα δεσμά της εκμετάλλευσης από τις οικονομικές και πολιτικές ελίτ, το κράτος και τον καπιταλισμό. Είναι όμως σημαντικό να σκιαγραφήσουμε και με βάση την εμπειρία του παρελθόντος και του παρόντος την μελλοντική ελευθεριακή ευτοπική πολιτεία που σαν αναρχικοί επιδιώκουμε και θα αγωνιστούμε γι’ αυτή.
Μπορεί λοιπόν να επιτευχθεί ο οραματικός στόχος της ακρατικής-αταξικής κοινωνίας χωρίς να έχει διατυπωθεί και προταθεί εκ των προτέρων ένα επαναστατικό πρόγραμμα; Η γνώμη μας είναι πως όχι. Ένα επαναστατικό πρόγραμμα στο οποίο θα τίθενται με σαφήνεια οι βασικές αρχές, οι θέσεις, οι τακτικοί και στρατηγικοί σκοποί, τα μέσα πάλης, καθώς και τα βήματα που θα οδηγήσουν στον κοινωνικό μετασχηματισμό, θεωρούμε πως είναι μια απαραίτητη και αναγκαία προϋπόθεση. Καμία επανάσταση δεν έχει επιχειρηθεί χωρίς να έχουν οι επαναστατημένες κοινωνίες μια αντιπρόταση για την κοινωνική οργάνωση του μέλλοντος. Είναι αλήθεια πως μονάχα οι συγκεκριμένες και οι σαφείς θέσεις καθώς και μια μελετημένη εφικτή αντιπρόταση απέναντι στην κρατική και καπιταλιστική κυριαρχία -και όχι οι αερολογίες και οι βερμπαλιστικές διακηρύξεις- είναι σε θέση να πείσουν ευρεία τμήματα της κοινωνικής βάσης να συστρατευθούν στο πλευρό μας στον ταξικό και κοινωνικό πόλεμο που διεξάγεται. Δεν μπορούμε να προδιαγράψουμε με ακρίβεια την μορφή και την οργάνωση μιας τέτοιας ελευθεριακής κοινωνίας. Η πορεία των εξελίξεων και η παγίωση της “νέας κοινωνίας” μετά την επαναστατική διαδικασία θα εξαρτηθεί από τις ίδιες τις επαναστατημένες μάζες. Η επικράτηση ενός νέου μοντέλου κοινωνικής οργάνωσης στην βάση των Αναρχικών ιδεών, απαλλαγμένου από την ταξική εκμετάλλευση και την κοινωνική καταπίεση δεν θα σηματοδοτήσει το πέρασμα σε μια στατική κοινωνία στην οποία δεν θα υπάρχει η ανάγκη και η δυνατότητα της εξέλιξης και της αλλαγής. Αντίθετα θα σηματοδοτήσει την έναρξη της πραγματικής κοινωνικής και ατομικής εξέλιξης η οποία θα διαμορφωθεί πάνω στις αξίες της κοινωνικής αλληλεγγύης, της οικονομικής ισότητας και της πολιτικής ελευθερίας.
Συνέλευση Αλληλεγγύης στον Επαναστατικό Αγώνα
