Την προηγούμενη εβδομάδα ανακοινώθηκε και επίσημα η πολυαναμενόμενη εκλογική συνεργασία των ουραγών διασπασθέντων του ΣΥΡΙΖΑ, του ΜΕΡΑ25 και της ΛΑΕ. Η εκλογική αυτή σύμπραξη υπό την ηγεμονία του προσωποπαγούς μορφώματος του υπουργού του «λιτού βίου» και κάτω απ’ την εκλογική ομπρέλα «συμμαχία για την ρήξη» υπήρξε το αποτέλεσμα των ζυμώσεων στο παρα πέντε της εκλογικής αναμέτρησης ανάμεσα σε όλο τον αχταρμά των αριστερών παραμάγαζων, συμπεριλαμβανομένων των συνιστωσών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και λοιπών δυνάμεων της κομμουνιστικής και σοσιαλδημοκρατικής αριστεράς, όλου αυτού του φάσματος οπορτουνιστικών και επίδοξων εξουσιαστικών μορφωμάτων, των οποίων η δράση και η λειτουργία βρίσκεται απόλυτα εξαρτημένη απ’ τις αστικές διεργασίες της σοσιαλδημοκρατικής διαχειριστικής πτέρυγας, της οποίας την κεφαλή διατηρεί ο ΣΥΡΙΖΑ.
Στο πλαίσιο αυτών των ζυμώσεων που βρίσκονται σε εξέλιξη, πρώην υπουργοί και πρωτοκλασάτα στελέχη της «πρώτης φοράς αριστερά» που δημιούργησαν το ΜΕΡΑ25 και ιδίως την ΛΑΕ, καθώς η τελευταία δημιουργήθηκε ως άτυπη συνέχεια του «ασυμβίβαστου» ΣΥΡΙΖΑ από μια πληθώρα στελεχών αμέσως μετά το 3ο μνημόνιο, έδωσαν ξανά τα χέρια στο εγχείρημα μιας νέα λαϊκής κοροϊδίας με φόντο τις επικείμενες εκλογές, ξεκινώντας από κοινού έναν “αγώνα” που πρώτα απ’ όλα προσβλέπει στην κομματική και πολιτική τους επιβίωση και στο βάθος σε μια νέα σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση με το μητρικό τους κόμμα τιμονιέρη. Η συμμαχία αυτή δεν έπεσε από την ουρανό. To ΜΕΡΑ25 εδώ και καιρό δίνει γη και ύδωρ για να βρεθεί σε μια «προοδευτική διακυβέρνηση» ως κόμμα-παρίας, γλύφοντας με κάθε τρόπο τον ΣΥΡΙΖΑ και δημοσιοποιώντας όρους κυβερνητικής συνεργασίας («πρόταση 7+1 τομών»). Ταυτόχρονα ανοίγει διαύλους προς την εξωκοινοβουλευτική αριστερά και τα «κινήματα» για να διασφαλίσει μια οριακή είσοδο στο αστικό κοινοβούλιο, απαραίτητη προϋπόθεση για να μπορέσει να «διαπραγματευτεί» με τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ. Από την άλλη πλευρά η ΛΑΕ μετά το εκλογικό κάζο του 2019 έψαχνε κι αυτή εναγωνίως ένα χέρι κομματικής σωτηρίας και το βρήκε στο πρόσωπο του μνημονιακού πρώην υπουργού οικονομικών του ΣΥΡΙΖΑ.
Σύμφωνα με τις διακηρύξεις της νέας σοσιαλδημοκρατικής συμμαχίας, ο κοινός σύνδεσμος που συνέχει το αστικό φιλοΕΕ ΜΕΡΑ25 με την αστική φιλορώσικη ΛΑΕ είναι το δημοψήφισμα του 2015 και η τάχα «ανυποχώρητη» στάση τους απέναντι στα μνημόνια. Ξεχνούν βέβαια ορισμένες πιο βαθιές συνδέσεις, οι οποίες αποδομούν τους ισχυρισμούς τους: την συμφωνία στο eurogroup της 20ης Φλεβάρη 2015 όπου έδιναν παράταση στα μνημόνια ή τις θέσεις του Βαρουφάκη για τα καλά μνημόνια «κατά 70%» [1]. “Ξεχνούν” συνάμα όλη την διαδρομή της πρώτης φοράς αριστερά από την 25η Ιανουαρίου 2015 έως το δημοψήφισμα του Ιουλίου και κυρίως το περιεχόμενο του ίδιου του δημοψηφίσματος που στην ουσία αντιπαρέθετε ένα μνημόνιο απέναντι σε ένα άλλο και δεν έθετε προς λαϊκή κρίση τα «σκισίματα», πόσο μάλλον την έξοδο από την ΕΕ ή το ευρώ. Όπως χαρακτηριστικά έγραφε ένα αναρχικό κείμενο εκείνης της εποχής που καλούσε σε ΑΠΟΧΗ τόσο το ΟΧΙ όσο και το ΝΑΙ «επικύρωναν τον ευρωμονόδρομο» [2]. Τον ευρωμονόδρομο που προσκύνησαν τα συστημικά σκυλιά της «ασυμβίβαστης αριστεράς της ρήξης», τόσο οι Βαρουφάκηδες της «εκδημοκρατισμένης Ευρώπης» όσο και οι λαετζίδες ρωσολιγούριδες.
Επιπρόσθετα, οι “αντιμνημονιακοί” συστημικοί λακέδες “ξεχνούν” ότι ο αρχηγός του ηγεμονικού κόμματος της νέας αυτής συμμαχίας έχει φαρδιά πλατιά βάλει την υπογραφή του και στο τρίτο μνημόνιο [3] σε μια εποχή που είχε αρχίσει ήδη να βρίσκεται στο περιθώριο του ΣΥΡΙΖΑ και η φυγή του ήταν πλέον θέμα χρόνου. Ανάλογη αμνησία θα έχουν και για την εθνικιστική στάση της ΛΑΕ στα μακεδονικά συλλαλητήρια ή τις προτάσεις του Βαρουφάκη για την σύσταση πανεπιστημιακής αστυνομίας. Μια πρόταση πολύ πιο επικίνδυνη από το νεοδημοκρατικό φιάσκο, με επικοινωνιακό αέρα «πορίσματος Παρασκευόπουλου» και πρακτικές Πανούση, που μιλούσε κάποτε για την πανεπιστημιακή κοινότητα που θα έπρεπε η ίδια να εκδιώξει τους καταληψίες της νομικής την άνοιξη του 2015 [4].
Μεγάλο βάρος ως προς την αντιπολιτευτική ρητορική προς την Ν.Δ. τόσο από μεριάς του ΣΥΡΙΖΑ με την «δικαιοσύνη παντού» όσο και από μεριάς των δορυφόρων περιστρέφεται γύρω από ζητήματα καταστολής, δικαιωμάτων και διαφθοράς. Όχι μόνο τώρα, προεκλογικά, αλλά καθ’ όλη την διάρκεια της τετραετίας. Το θράσος έφτασε στο απροχώρητο όταν επί απεργία πείνας Μιχαηλίδη το ΜΕΡΑ 25 συμμετείχε σε συνεντεύξεις τύπου [5] και μιλούσε για «κατάργηση του τρομονόμου». Εδώ η αμνησία έπεσε και χτύπησε και πολλούς συντρόφους/ισσες με ή χωρίς εισαγωγικά. Άραγε δεν υπήρξε την άνοιξη του 2015 με αυτούς σε υπουργικούς θώκους, μια μαζική απεργία πείνας που μέσα στα αιτήματα έφερε την κατάργηση του τρομονόμου; Μήπως κέρδισε αυτή η απεργία ως προς το συγκεκριμένο αίτημα ή μήπως η μη υλοποίηση αυτού του αιτήματος ήταν ο λόγος που οδήγησε στις αποχωρήσεις τους; Άντε και γαμηθείτε, για να το θέσουμε με επιστημονική ακρίβεια. Η απάντηση τότε του ΣΥΡΙΖΑ με τα στελέχη του ΜΕΡΑ25 και της ΛΑΕ εντός του ήταν όχι μόνο η μη ικανοποίηση των αιτημάτων αλλά και η ακραία καταστολή, η περικύκλωση της κατάληψης νομικής και η έκδοση ενταλμάτων με κακουργηματικό περιεχόμενο για τους καταληψίες επ’ αφορμής των ζημιών σε μια εκκλησία, αργότερα η εκκένωση της κατάληψης πρυτανείας και πολλές δεκάδες συλλήψεων και προσαγωγών αλληλέγγυων που επιχείρησαν να προσεγγίσουν τις καταλήψεις αυτές ή να διαδηλώσουν (για όσους δεν θυμούνται αν υπήρχε καταστολή επί ΣΥΡΙΖΑ ή δεν γνωρίζουν, μια μηχανοκίνητη διαδήλωση απαγορεύτηκε και μια πορεία χτυπήθηκε κατά την επιστροφή της προς τα Εξάρχεια με πολλούς τραυματίες κατά την διάρκεια της μαζικής απεργίας πείνας).
Επιστρέφοντας στο τώρα, καθόλου αμέτοχη στις διεργασίες αυτές δεν είναι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Παρά την ανακοίνωση που εξέδωσε και διατείνεται αυτάρεσκα αλλά παραπλανητικά πως είναι δικαιωμένη από τις εξελίξεις, ασφαλώς υπό την ελπίδα της εξιλέωσης και του αποστιγματισμού του προσδιορισμού της ως δούρειου ίππου της σοσιαλδημοκρατίας, λίγος είναι ο καιρός από εκείνη την πλατιά προπαγανδισμένη συνάντηση στον κινηματογράφο Studio όπου η δεύτερη την τάξη δύναμη, το ΣΕΚ, διοργάνωσε από κοινού με την ΛΑΕ. Από κοινού σε αυτήν και διάφοροι νομικοί φιλεύσπλαχνοι «φίλοι των κινημάτων» που κατά την τετραετία αυτή είναι βασικοί δορυφόροι της σοσιαλδημοκρατικής αφομοίωσης, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον προσωπικό δικηγόρο του πρώην πρωθυπουργού Τσίπρα Θανάση Καμπαγιάννη, ο οποίος σημειωτέον μόλις προχθές ξέπλυνε την βουλεύτρια του ΜΕΡΑ25 Σακοράφα για τα χαριεντίσματα της με τον φασίστα δήμαρχο του Βόλου Μπέο. Ο Καμπαγιάννης είναι ένα κορυφαίο παράδειγμα θεσμικής διαμεσολάβησης που λειτουργεί ως «γέφυρα» μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ, ΜΕΡΑ25, ΑΝΤΑΡΣΥΑ και «κινημάτων» καθώς καταφέρνει να διαπερνά με την ίδια άνεση όλο το φάσμα και να παίζει σχεδόν αδιόρατα τον ρόλο του λαγού. Εξ’ ου και η ιδιαίτερη μνεία. Απ’ την μια διατηρεί την «κινηματική» του προβιά ως νομικός εκπρόσωπος συλλογικότητων, αναρχικών συλληφθέντων και ως μέλος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (για πόσο ακόμα θα φανεί) και από την άλλη έχει ανάγει σε κεντρικό του σύνθημα τα λόγια του Τσίπρα για το καθεστώς Μητσοτάκη, «που θα πέσει με πάταγο» (ως «πάταγος» ορίζεται η διαδοχή του απ’ τα μνημονιακά καθάρματα της «προοδευτικής διακυβέρνησης»). Η δημοφιλία του Καμπαγιάννη πέραν της νομικής υπεράσπισης των θυμάτων των ναζιστών της χρυσής αυγής συνίσταται και στην εκλογική του διάκριση στον δικηγορικό σύλλογο, η οποία πιστώνεται στον ΣΥΡΙΖΑ που του έδωσε το χρίσμα και την υποστήριξη.
Εν συνεχεία, λίγος είναι και ο καιρός από την 5ης συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ όπου οι συνιστώσες της έφτασαν στο κατώφλι της διάσπασης και της διάλυσης με φόντο τις κόντρες ΝΑΡ-ΣΕΚ για το ζήτημα των συνεργασιών. Οι λαετζίδες συμπορευτές του ΜΕΡΑ25 ήταν το μήλο της έριδος. Εδώ και καιρό το ΣΕΚ, ένα μόρφωμα διαχρονικά προσκολλημένο στην αρωγή της σοσιαλδημοκρατίας ως χρήσιμη «λάτζα» ορέγεται μια συνεργασία με την ΛΑΕ προσπαθώντας μάταια να πείσει ότι δεν καλοκοιτά και το ΜΕΡΑ25 και στο βάθος την «προοδευτική διακυβέρνηση». «Μάταια» καθώς οι ίδιες οι θέσεις του ΣΕΚ για να «πέσει ο Μητσοτάκης» προδίδουν τις στοχεύσεις του ενώ με άλλες αφορμές, όπως ανοιχτά προσκλητήρια προς τον ΣΥΡΙΖΑ εκ στόματος αναγνωρίσιμων μελών του (π.χ. του γνωστού γραφικού συριζόφιλου Πέτρου Κωνσταντίνου), αυτές οι στοχεύεις φανερώνονται και πιο ξεδιάντροπα. Κύριο μέλημα του ΣΕΚ είναι «να πέσει η Ν.Δ.» και να την διαδεχτεί ο ΣΥΡΙΖΑ κι αυτό δεν κρύβεται. Το παλεύει με νύχια και με δόντια χάνοντας και τα όποια προσχήματα προσπαθεί να διατηρήσει ακέραια προκειμένου η μάχη του στο πλευρό του ΣΥΡΙΖΑ να είναι αόρατη και να μην το ξεβράσουν οι ακολουθητές του, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και οι συμμαχίες του.
Την ίδια ώρα αξιοπρόσεκτη είναι η ένοχη στροφή του ΝΑΡ που αυτοπροβάλλεται ως η «επαναστατική» δύναμη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ως εκείνη η δύναμη που φρενάρει τις ζυμώσεις με αστικά σοσιαλδημοκρατικά μορφώματα. Μήπως άραγε οι άλλοτε ευκαιριακές και άλλοτε σταθερές (π.χ. στα πανεπιστήμια) συμπορεύσεις ΛΑΕ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν έφεραν/φέρουν και την συναίνεση του ΝΑΡ; Δεν ήταν το ΝΑΡ στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ όταν η ΕΑΑΚ συνεργαζόταν με την ΑΡΕΝ (ως φοιτητική παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ) ή μήπως έπαψε να υπάρχει η συνεργασία αυτή μέχρι και σήμερα, που η ΑΡΕΝ προσχώρησε στην ΛΑΕ; Δεν ιδρύθηκε σήμερα το ΝΑΡ και η πορεία του είναι γνωστή. Οι αμαρτίες δεν κουκουλώνονται ούτε μπορούν να αποκρύψουν την πραγματικότητα: το ΝΑΡ γαρνιτούρα της σοσιαλδημοκρατίας ήταν, γαρνιτούρα της σοσιαλδημοκρατίας παραμένει.
Όλες αυτές οι παραφυάδες ή νεροκουβαλητές του ΣΥΡΙΖΑ, αστικά μορφώματα, αναθεωρητικοί μαρξιστές, οπορτουνιστικά υβρίδια δεν είναι παρά γαρνιτούρες της αστικής πολιτικής διαχείρισης. Οι οπορτουνιστές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ το απέδειξαν στο δημοψήφισμα, το απέδειξαν και πιο πριν, στις διαδηλώσεις στήριξης της διαπραγμάτευσης Βαρουφάκη τον Φλεβάρη του 2015 στο πλευρό της κυβέρνησης. Τότε που οι αναρχικοί είχαν απαντήσει «κλωτσιές στους εμπόρους της ελπίδας» [6]. Με μια αντικρατική διαδήλωση που ακόμα μνημονεύεται ως η πρώτη απάντηση στην κυβέρνηση της αριστεράς, σε μια εποχή που οι δορυφόροι της από την «εξωκοινοβουλευτική» διαδήλωναν στο Σύνταγμα στο πλευρό της, άλλοι εκ του α/α χώρου οργάνωναν διαδηλώσεις εναντίων των «γερμανών» [7] πάντα υπό την αξίωση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα σκίσει τα μνημόνια και όλοι μαζί συντηρούσαν, ενίσχυαν, αναπαρήγαγαν τις αυταπάτες ενός καπιταλισμού «με ανθρώπινο πρόσωπο». Άλλοι από το Σύνταγμα στις φιλοκυβερνητικές διαδηλώσεις του Φλεβάρη του 2015 άλλοι δηλώνοντας «δεν θα κάνουμε πορείες ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ» [8] ή ότι “δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η κυβέρνηση σύριζα θα ήθελε να αποφύγει ένα νέο μνημόνιο, ότι θέλει να ελαφρύνει τους φτωχούς και τους αδύναμους” [9] Όλοι μαζί, κυβέρνηση και «κινήματα» αγκαζέ πορεύτηκαν μέχρι και το δημοψήφισμα τραγουδώντας εαμίτικα αντάρτικα στην ομιλία του Τσίπρα στην κεντρική συγκέντρωση του ΟΧΙ! «Όλοι» πλην ελαχίστων εξαιρέσεων που αντιτάχθηκαν, κάλεσαν σε αποχή, πολέμησαν απ’ την πρώτη στιγμή την κυβέρνηση και αντιπάλεψαν τις αυταπάτες περί «σκισίματος των μνημονίων» και για όλα αυτά δέχτηκαν πρωτοφανή πολεμική από ταξικούς προδότες και συνένοχους της λαϊκής κοροϊδίας.
Κόντρα λοιπόν σε όλους τους επίδοξους διαχειριστές του συστήματος, ενάντια στις ουρές και τους νεροκουβαλητές τους, απέναντι στους μηχανισμούς της αφομοίωσης και τις κάθε λογής εναλλακτικές προτάσεις συμβιβασμού με την αστική κυριαρχία, το κράτος και το κεφάλαιο, είτε μέσα από αυταπάτες κυβερνητικές ή άλλες ρεφορμιστικές αυταπάτες, όπως «νησίδες ελευθερίας», «ατομικές επαναστάσεις», δικαιωματισμούς και πράσινα άλογα, στέκονται εκείνες οι δυνάμεις του αναρχικού κινήματος που μάχονται για την οργάνωση ενός διακριτού, αυτοδύναμου, επαναστατικού κινήματος ανατροπής. Οι δυνάμεις αυτές που θα πρέπει να ενισχυθούν, να οργανωθούν και να αναπτυχθούν παραπέρα το επόμενο διάστημα αν θέλουμε τα επαναστατικά μας προτάγματα να μην είναι κούφιες διακηρύξεις και αν θέλουμε οι λαϊκές και εργατικές δυνάμεις να απαγκιστρωθούν απ’ τα αστικά κόμματα, δεξιά και αριστερά, τα κομμουνιστικά ορθόδοξα ή μη, τις παραφυάδες τους, ακόμα και απ’ τους “κινηματικούς” αβανταδόρους της σοσιαλδημοκρατίας. Για να πορευτούμε στρατηγικά προς αυτό που σήμερα φαντάζει αδύνατο και να γίνει δυνατό. Για να γυρίσουμε τον κόσμο ανάποδα με πίστη και πειθαρχία στην Υπόθεση της Επανάστασης, της εργατικής χειραφέτησης, της κοινωνικοποίησης του πλούτου, της καταστροφής και αντικατάστασης του κράτους από την ομοσπονδιακή πολιτεία των ελεύθερων αταξικών κομμούνων. Για την αναρχία.
Και τότε και τώρα και για πάντα
Κλωτσιές στους εμπόρους της ελπίδας
Καμία συμπόρευση με τους λακέδες της σοσιαλδημοκρατίας
ΑΠΟΧΗ
Μ.
anarchism.espivblogs.net
Παραπομπές
1 https://www.iefimerida.gr/news/190800/o-varoyfakis-den-tha-skisei-mnimonio-70-ton-metarrythmiseon-poy-provlepei-einai-thetikes
2 https://anarchism.espivblogs.net/2022/07/05/7-chronia-apo-tin-apati-toy-dimopsifismatos-anadimosieysi-keimenoy-tis-sympraxis-gia-tin-diachysi-tis-epanastatikis-prooptikis/
3 https://www.aftodioikisi.gr/ipourgeia/epistoli-me-to-nai-esteile-o-gianis-varoufakis/
4 https://www.athensvoice.gr/epikairotita/ellada/91395/h-eisaggelia-adeiazei-ton-panoysi-gia-tin-katalipsi-tis-nomikis/
5 https://www.youtube.com/watch?v=oOvTP5KY1GQ
6 https://athens.indymedia.org/event/55697/
7 https://rouvikonas.gr/archives/2595
8 https://athens.indymedia.org/post/1539831/
9 https://www.athens.indymedia.org/post/1543393/
