ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΤΥΧΗΜΑ – ΗΤΑΝ ΚΡΑΤΙΚΟ-ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ
Τις τελευταίες μέρες χιλιάδες άνθρωποι έχουν κατακλύσει τους δρόμους για να εκφράσουν την θλίψη και την οργή τους για το κρατικό και καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη. Μαζικές διαδηλώσεις πρωτόγνωρες για τα δεδομένα της εποχής, εκτεταμένες συγκρούσεις με τους βασανιστές των κρατικών μηχανισμών, κοινωνικά μηνύματα και πολύμορφες δράσεις από σχολεία και πανεπιστήμια, ανάβλυση μιας πένθιμης λαϊκής τέχνης γεμάτη συμβολισμούς και διαμαρτυρίες από διαφορετικούς κοινωνικούς χώρους συνέθεσαν ένα ποικιλόμορφο κύμα οργής που εκμηδένισε κάθε πιθανότητα συγκάλυψης καθώς και κάθε πιθανότητα να καταπιεί η λήθη το αίμα των συνανθρώπων μας.
Από την πρώτη στιγμή το λαϊκό ένστικτο συνέλαβε πλήρως τι έχει συμβεί και ποια είναι τα αίτια που οδήγησαν στις δεκάδες νεκρών και τραυματιών. Δεν μπόρεσε η χυδαία επικοινωνιακή διαχείριση του εγκλήματος, με την απόδοση των ευθυνών σε «ανθρώπινο λάθος» να λειτουργήσει πυροσβεστικά όπως υπολόγιζαν η κυβέρνηση, οι σύμβουλοι της και τα media. Η κοροϊδία και η πολιτική διαχείριση αντί να συρρικνώσουν την οργή συνέβαλλαν στην διόγκωση των διαδηλώσεων. Σε τέτοιες στιγμές όλοι οι υπολογισμοί των διαχειριστών της βαρβαρότητας αποτυγχάνουν και απ’ την μια στιγμή στην άλλη, άνθρωποι που μπορεί ποτέ να μην αγωνίστηκαν απέναντι στις αδικίες ενός σάπιου συστήματος, να αναδύονται ως πρωταγωνιστές της αντίστασης. Οι μέρες αυτές δείχνουν ότι οι υψηλές αξίες όχι μόνο δεν έχουν ξεριζωθεί από την κοινωνία, αλλά είναι αυτές που θα οδηγήσουν τους αγώνες για την κοινωνική απελευθέρωση.
Πόσο οξύμωρο είναι, σε έναν κόσμο που η τεχνολογική πρόοδος έχει φτάσει σε ασύλληπτα μεγέθη, δυο τραίνα να κινούνται σε αντίθετη κατεύθυνση και να καταλήγουν να συγκρούονται. Δεν θα πρέπει ωστόσο να θεωρηθεί παράδοξο αλλά φυσικό επακόλουθο της υποστελέχωσης θέσεων, της εγκληματικής αδιαφορίας, της χρόνιας απαξίωσης πόρων. Οι εργαζόμενοι στους σιδηροδρόμους, είχαν προειδοποιήσει ότι είναι θέμα χρόνου. Ούτε θα πρέπει να θεωρηθεί αποκλειστικό απότοκο της ιδιωτικοποίησης αφού η συντήρηση των τραίνων βρίσκεται σε κρατικά χέρια. Τόσο οι καπιταλιστές ιδιώτες, οι εταιρίες και τα πάσης φύσεως αφεντικά, όσο και το κράτος διαχειρίζονται τις υποδομές και τον πλούτο με γνώμονα το κέρδος και όχι τις ζωές. Όσο για την αντίφαση ανάμεσα στην τεχνολογική πρόοδο και τον μεσαιωνικό τρόπο λειτουργίας των σιδηροδρόμων, η απάντηση είναι μία: αυτός είναι ο καπιταλισμός, αυτό είναι το κράτος. Στα βαγόνια του τρόμου ταξίδευαν φοιτητές, εργαζόμενοι και φτωχοί μετανάστες. Αν ταξίδευαν οι πλούσιοι και οι κρατικοί αξιωματούχοι θα ήταν ασφαλή και θα μύριζαν χαβιάρι και όχι καμένη λαμαρίνα.
Το έγκλημα στα Τέμπη έφερε το πολιτικό προσωπικό της χώρας, το κράτος και το κεφάλαιο προ των ευθυνών τους. Το ίδιο και εμάς: τον λαό, την φοιτητική και μαθητική νεολαία, την εργατική τάξη. Το επόμενο διάστημα η προεκλογική τους περίοδος θα είναι βαμμένη στο αίμα των συνανθρώπων μας στα Τέμπη. Η παρούσα κυβέρνηση θα προσπαθήσει και πάλι να συσκοτίσει τις ευθύνες της για να παραμείνει στην εξουσία. Η αντιπολίτευση, θα προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί τον θάνατο των συνανθρώπων μας για να ξαναγίνει κυβέρνηση, παρότι επί της δικής της θητείας ολοκληρώθηκε η ιδιωτικοποίηση του ΟΣΕ και δεν θα πρέπει να το ξεχνάμε. Όλοι τους θα δώσουν τα ρέστα για να ανέλθουν εκλογικά και να εκμεταλλευτούν με ασέβεια και ύβρη την μνήμη των αδικοχαμένων ανθρώπων ενός εγκλήματος που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ.
Το δικό μας χρέος είναι να παραμείνουμε στους δρόμους και να τινάξουμε την προεκλογική περίοδο στον αέρα. Να τσακίσουμε την κυβέρνηση και να τσακίσουμε και τις αξιώσεις των επίδοξων κυβερνώντων της αντιπολίτευσης. Μα πρώτα απ’ όλα να τσακίσουμε το ίδιο το σύστημα του κράτους και του κεφαλαίου και την αστική πολιτική που υπηρετούν τα καθάρματα των κυβερνήσεων. Να ανοίξουμε τον δρόμο για την επαναστατική ανατροπή και την μέρα εκείνη που όλος ο πλούτος και τα μέσα παραγωγής του, όλες οι αποφάσεις, όλες οι δομές και οι υποδομές, θα περάσουν σε λαϊκά, κοινωνικά και εργατικά χέρια.
ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΣΤΕΚΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗΣ
