1. Εισαγωγή
Ο Υπόγειος Ιλισός δημιουργήθηκε τον Γενάρη του 2019. Αρχικά συγκροτηθήκαμε με βάση τις ήδη υπάρχουσες σχέσεις εμπιστοσύνης και κοινής εμπειρίας μεταξύ μας, χωρίς να έχει προηγηθεί κάποια μεγάλη θεωρητική ανάλυση έχοντας, επίσης, στο μυαλό μας τις συνθήκες, τις συγκρούσεις και τις κυριαρχικές πρακτικές που διώχνουν τους ανθρώπους από τους αγώνες και τα συλλογικά σχήματα. Στην πορεία διάφορες διαφωνίες και συγκρούσεις στο εσωτερικό μας, μας οδήγησαν στην επιλογή της καταγραφής συγκεκριμένων πλέον θέσεων και αρχών λειτουργίας της ομάδας. Αυτή η οργανωτική αναβάθμιση τόσο στον τρόπο λειτουργίας της ομάδας, όσο και στην πολιτική συνοχή που σταδιακά κατακτούσαμε, μας ώθησε στο να διαβάσουμε περισσότερα πράγματα για την οργάνωση των αναρχικών. Συγκεκριμένα, τα κείμενα που διαβάσαμε συλλογικά και τα οποία συστήνουμε σαν βιβλιογραφία αυτής της δημοσίευσης είναι τα εξής: “Οργάνωση ενάντια στην παρέα”[1], “Για τον οργανωτικό δυϊσμό”[2], “Μαύρη Φλόγα”[3], μέρος του κειμένου της απόφασης του Συνεδρίου της Αναρχικής Ομοσπονδίας Ρίο ντε Τζανέιρο – FARJ[4] και η πρόταση της ομάδας “Dielo Trouda”[5]. Παράλληλα, για τα ζητήματα των συγκρούσεων συζητήσαμε, επεξεργαστήκαμε και δημοσιεύσαμε μια συνολική πρόταση για την αντιμετώπιση και την επίλυσή τους με έναν προωθητικό τρόπο (βλ. “Για μια ελευθεριακή δικαιοσύνη”[6]), πρόταση που απευθύνεται και στον αναρχικό χώρο αλλά και στην κοινωνία ευρύτερα.
Είναι προφανές ότι αυτές οι θέσεις και ιδέες είναι επηρεασμένες από την Πλατφόρμα της ομάδας “Dielo Trouda”, τις ιδέες του Εσπεσιφισμού και άλλες με τις οποίες έχουμε έρθει σε επαφή, αλλά δεν θέλουμε σε καμία περίπτωση να ταυτιστούμε. Σε κάθε συνθήκη οι αναρχικοί είναι υποχρεωμένοι να κάνουν εκείνες τις στρατηγικές επιλογές που αρμόζουν στο παρόν, να επηρεάζονται και να διδάσκονται από το παρελθόν και να το αντιμετωπίζουν κριτικά και όχι δογματικά. Επομένως, σκοπεύουμε να αναζητήσουμε τις καλύτερες επιλογές που αντιστοιχούν στη δικιά μας συνθήκη και όχι να αναπαράγουμε μιμητικά επιλογές του παρελθόντος.
2. Οργανωτικός Δυϊσμός – γιατί είναι αναγκαία η ύπαρξη ειδικών αναρχικών ομάδων
Ιστορικά οι αναρχικοί συγκροτούνται σε ομάδες που ποικίλουν στα περιεχόμενα, στη μορφή και στον βαθμό συγκρότησής τους, ανάλογα με την πολιτική τάση την οποία ασπάζονται. Μέρος αυτών των τάσεων επιλέγει σαν τρόπο “συνεύρεσης” ομάδες αποτελούμενες αποκλειστικά από αναρχικούς. Το μοντέλο οργάνωσης σε ειδικές αναρχικές οργανώσεις βασίζεται στην υιοθέτηση του οργανωτικού δυϊσμού, την οποία μελετήσαμε συλλογικά και τασσόμαστε υπέρ της.
Ο όρος “Οργανωτικός Δυϊσμός” χρησιμεύει για τη διάκριση μεταξύ των δύο επιπέδων στα οποία πρέπει να δραστηριοποιούμαστε ως αναρχικοί. Το πρώτο επίπεδο είναι το “κοινωνικό επίπεδο” και απαρτίζεται από τα λαϊκά κινήματα, τα σωματεία, τις συνελεύσεις γειτονιών, τις πρωτοβουλίες πολιτών κτλ. Το δεύτερο επίπεδο είναι το “πολιτικό επίπεδο” που αποτελείται από αναρχικές αγωνίστριες που βρίσκονται συσπειρωμένες γύρω από μια καθορισμένη πολιτική και ιδεολογική βάση.
Όπως αναφέραμε παραπάνω ο Ο.Δ. δεν έχει παραχθεί ιστορικά μέσα στο αναρχικό κίνημα ως μια αξιακή επιλογή, αλλά ως μια επιλογή στρατηγικής, ως ανταπάντηση στον τρόπο οργάνωσης άλλων ρευμάτων της αναρχίας, όπως οι αναρχοσυνδικαλιστές και οι εξεγερσιακές αναρχικές. Δηλαδή, είναι μια επιλογή που έχει ως προϋποθέσεις την αξιακή συνοχή και την κοινή ανάλυση της πραγματικότητας. Με βάση αυτά τα δύο, θεωρήθηκε ιστορικά από μέρος των αναρχικών ότι η διάκριση των επιπέδων και επομένως, η οργάνωση στο πολιτικό επίπεδο είναι ένα απαραίτητο βήμα για να γίνει η ιδεολογική δουλειά από μια αναρχική, ελευθεριακή σκοπιά μέσα στις κοινωνίες και τα κοινωνικά κινήματα. Επομένως, εφόσον ο στόχος των αναρχικών είναι να τροφοδοτούν και τελικά να εμποτίζουν τα κοινωνικά κινήματα με τις ελευθεριακές αξίες, βασική προϋπόθεση αποτελεί η ύπαρξη μιας οργάνωσης με σαφείς θέσεις. Η οργανωμένη παρέμβαση και επεξεργασία των ιδεών μας είναι ο μόνος τρόπος για να είμαστε αποτελεσματικές απέναντι σε ένα σύστημα που οργανώνει τα πάντα ενάντια στη ζωή των υποτελών.
Παράλληλα, στόχος μας είναι να τροφοδοτούμαστε με τον ίδιο σταθερό και συστηματικό τρόπο ως αναρχική οργάνωση από τους κοινωνικούς αγώνες. Έχουμε πολλά να μάθουμε από τα κοινωνικά κινήματα και τους αγώνες τους για την θεωρητική και στρατηγική μας συγκρότηση. Είναι, δηλαδή, μια σχέση διπλής κατεύθυνσης. Από την ειδική αναρχική οργάνωση προς τα κοινωνικά κινήματα και από τα κοινωνικά κινήματα προς την ειδική αναρχική οργάνωση.
Η συνάθροιση της δύναμης των αναρχικών γύρω από μια κοινή πρόταση μπορεί να δράσει τονωτικά για τα κοινωνικά κινήματα, δρώντας ως καταλύτης μέσα σε αυτά χωρίς να καθοδηγεί ή να κατευθύνει αγώνες, αλλά προσπαθώντας να τροφοδοτήσει τα κινήματα αυτά με ελευθεριακές αξίες και πρακτικές που θα δημιουργήσουν τη βάση για τον επαναστατικό μετασχηματισμό.
“Οι αναρχοσυνδικαλιστές υιοθετούν το μοντέλο της επίσημης οργάνωσης παραδεχόμενοι τη σημασία της, υποστηρίζουν ωστόσο ότι δεν υπάρχει ανάγκη για μια ειδική πολιτική οργάνωση που θα διεξάγει τη μάχη των ιδεών στο εσωτερικό συνδικαλιστικών ενώσεων. Η συνδικαλιστική ένωση αναλαμβάνει ταυτόχρονα το ρόλο του σωματείου και της πολιτικής ομάδας και συνεπώς η προοπτική για μια ειδική αναρχική ή συνδικαλιστική πολιτική οργάνωση απορρίπτεται. Το βασικότερο πρόβλημα αυτής της προσέγγισης είναι ότι δεν καθιστά ξεκάθαρο το πώς ο συνδικαλισμός θα υπερασπιστεί τον εαυτό του απέναντι σε αντίπαλες πολιτικές τάσεις μέσα στο σωματείο. Σε τελική ανάλυση, οι εργάτες εντάσσονται στα σωματεία έχοντας το βλέμμα τους κυρίως στραμμένο στη “βελτίωση των συνθηκών εργασίας”. Μπορεί να συμμετάσχουν σε μια συνδικαλιστική ένωση απλώς επειδή είναι η μοναδική ή η πιο αποτελεσματική σε έναν συγκεκριμένο χώρο δουλειάς. Είναι αναπόφευκτο το γεγονός ότι η συνδικαλιστική ένωση θα εμπλουτίζεται διαρκώς με στοιχεία που δεν συμμερίζονται τις επίσημες θέσεις της. Έτσι, στο χτίσιμο μιας μαζικής συνδικαλιστικής ένωσης θα πρέπει αναγκαστικά να τίθεται το ζήτημα του βέλτιστου τρόπου υπεράσπισης του επαναστατικού σχεδίου το οποίο επιδιώκει. Αν το σωματείο δεν περιορίζει τη σύνθεσή του αποκλειστικά σε πεπεισμένους αναρχικούς και συνδικαλιστές – περίπτωση στην οποία δεν αποτελεί πλέον σωματείο αλλά αυστηρά αναρχική ή συνδικαλιστική πολιτική οργάνωση μεταμφιεσμένη σε σωματείο –, τότε θα πρέπει να έχει τις πόρτες του ανοιχτές και συνεπώς να θέτει διαρκώς τους συνδικαλιστικούς του στόχους υπό αίρεση.
Για τους εξεγερσιακούς αναρχικούς ο ρόλος του αγωνιστή είναι να εμπνέει τις μάζες μέσω της παραδειγματικής δράσης, της διατάραξης των αρθρώσεων της ταξικής εξουσίας μέσα από την “τακτική της διάβρωσης και της διαρκούς επίθεσης”. Ταυτόχρονα, οι πιο σύγχρονοι εξεγερσιακοί αναρχικοί στηρίζουν μια “άτυπη ειδική αναρχική οργάνωση” με “εξεγερσιακό πλάνο”, βασισμένη σε “αυτόνομους πυρήνες βάσης”. Το τεράστιο πρόβλημα της άτυπης οργάνωσης είναι η ανάπτυξη άτυπων και αόρατων ιεραρχιών. Αντίθετα, η επισημότητα των κανόνων και των διαδικασιών, η οποία σκιαγραφεί τις υποχρεώσεις, τα δικαιώματα και τους ρόλους, διασφαλίζει έναν δεδομένο βαθμό λογοδοσίας και διαφάνειας και παρέχει δικλείδες ασφαλείας απέναντι στην “τυραννία της έλλειψης δομών”. Συνεπώς, η απουσία οποιασδήποτε επίσημης δομής όχι μόνο δεν διασφαλίζει τη μεγαλύτερη εσωτερική δημοκρατία, αλλά επιπλέον επιτρέπει τη δημιουργία άτυπων ομάδων κρυμμένων αρχηγών. Αυτές οι ομάδες ενώνονται στη βάση της συγγένειας, μπορούν να εντάξουν νέους οπαδούς και να γεννήσουν με τον τρόπο αυτό μια μη ελεγχόμενη και μη ελέγξιμη ηγεσία, δύσκολη ως προς τον εντοπισμό αλλά σίγουρα αποτελεσματική.”
Μαύρη Φλόγα– Lucien van der Walt και Michael Schmidt
Τέλος, ο τρόπος οργάνωσης που προτείνουμε επιχειρεί να ξεπεράσει και τη συγκρότηση σε ομάδες συγγένειας μικρής εμβέλειας κι επιρροής, με αποσπασματικές δράσεις, οι οποίες δεν μπορούν να δημιουργήσουν μια κοινωνική δυναμική και ούτε αφήνουν παρακαταθήκες για τους νεότερους αγωνιστές. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα κάθε νέα ομαδοποίηση να ξεκινάει κάθε φορά από το μηδέν. Επιχειρεί επίσης να ξεπεράσει την συγκρότηση σε ομάδες που βασίζονται σε πρόσωπα και όχι σε συγκεκριμένες ιδέες/θέσεις. Έχει φανεί πως είναι από τις πιο ασφυκτικές και αναποτελεσματικές μορφές οργάνωσης που δημιουργεί φοβερά προβλήματα εντός των ομάδων (πατριαρχία, παρεϊσμός, κλειστές αυτοαναφορικές κοινότητες φίλων και γνωστών, περιθωριοποίηση, εκδιωγμός μη συμπαθούντων κτλ.). Ταυτόχρονα στο σήμερα, μεμονωμένα άτομα παρεμβαίνουν στο κοινωνικό επίπεδο, το καθένα με τη δικιά του αντίληψη, χωρίς συλλογική επεξεργασία θέσεων και στρατηγικών, με αποτέλεσμα η επιρροή που θα ασκήσουν να είναι περιορισμένη, αν όχι και αντικρουόμενη με άλλα άτομα που προέρχονται από τον αναρχικό χώρο και η παρέμβαση στον εκάστοτε αγώνα να εξαρτάται αποκλειστικά από την προσωπική και ατομική δουλειά, τις ικανότητες και την “επιρροή” του εκάστοτε ατόμου.
3. Τι προτείνουμε στο πολιτικό επίπεδο
Με βάση τα παραπάνω, η θέση μας είναι πως οι αναρχικές ομάδες που μοιράζονται κοινές αξίες και κοινή αντίληψη της πραγματικότητας πρέπει να αναβαθμίσουν την οργάνωσή τους χτίζοντας από κοινού μια ειδική αναρχική οργάνωση με κοινή στρατηγική μεταξύ των μελών της. Οι τελικές συμφωνίες ως προς τις αναρχικές ιδέες, τη στρατηγική και τον ακριβή τρόπο οργάνωσης θα προκύψουν από τη συνάντηση και τη συζήτηση των ομάδων που ενδιαφέρονται για αυτήν την κίνηση. Το σημαντικό είναι η οργάνωση που εν τέλει θα σχηματιστεί να έχει αξιακή – ιδεολογική συνοχή, κοινή ανάγνωση της πραγματικότητας και κοινή στρατηγική.
Προτείνουμε, δηλαδή, την συγκρότηση στο πολιτικό επίπεδο με βάση μια τριπλή συμφωνία:
- Συμφωνία στο αξιακό, ιδεολογικό, ηθικό επίπεδο. Αυτό αφορά τη διατύπωση όλων εκείνων των ιδεών που αφορούν τον κόσμο που θέλουμε να δημιουργήσουμε, τον κόσμο που προτείνουμε για την κατάργηση της εξουσίας και της εκμετάλλευσης.
- Συμφωνία στο αναλυτικό, θεωρητικό επίπεδο. Αυτό αφορά τη συμφωνία ως προς τις θέσεις μας για τον κόσμο που ζούμε σήμερα, τις συνθήκες, τις τάσεις και τις δυνάμεις που τον καθορίζουν και εντός των οποίων καλούμαστε να παρέμβουμε.
- Συμφωνία στο στρατηγικό επίπεδο. Αυτό αφορά τη συμφωνία για τον τρόπο που θα πρέπει ως αναρχικοί να παρεμβαίνουμε στην πραγματικότητα με βάση τους σκοπούς μας. Συμφωνία που αφορά την παρέμβασή μας στα πλαίσια μιας εύλογης χρονικής διάρκειας και όχι δράσεις μερικών εβδομάδων.
Σε αυτό το σημείο να σημειώσουμε ότι χρειάζεται μια αποσαφήνιση της έννοιας της “τακτικής” και πως τη χρησιμοποιούμε. Αν αυτή αφορά την υλοποίηση της στρατηγικής σε ένα πρακτικό/επιχειρησιακό επίπεδο μέσα σε μια άμεση και σύντομη κλίμακα χρόνου, τότε οι τακτικές επιλογές μπορεί να αφήνονται στην ευχέρεια του εκάστοτε τομέα ή ομάδας εργασίας της αναρχικής ειδικής οργάνωσης και θα αξιολογούνται σε δεύτερο χρόνο και με τον προβλεπόμενο τρόπο από την καταστατική της λειτουργία. Πολύ συχνά, η έννοια της “τακτικής” χρησιμοποιείται στο δημόσιο λόγο με αυτό που εμείς εδώ αποκαλούμε “στρατηγική”.
Για να είμαστε αποτελεσματικές, λοιπόν, πρέπει να μπορούμε να επικοινωνήσουμε τις θέσεις μας με έναν ξεκάθαρο τρόπο αποφεύγοντας τις γενικολογίες και τις ασάφειες. Τέτοιες ασάφειες θα προέκυπταν αναπόφευκτα αν προσπαθούσαμε να συνθέσουμε διαφορετικές και αντικρουόμενες αντιλήψεις. Επιπλέον, πρέπει οι προτάσεις μας να είναι χειροπιαστές. Πρέπει, δηλαδή, να μπορούμε να προτείνουμε απτές απαντήσεις σε πραγματικά προβλήματα, οι οποίες να απορρέουν με άμεσο τρόπο από τις συμφωνημένες αρχές μας. Πρέπει να υπάρχει μάξιμουμ συμφωνία και αξιακή συνοχή.
Είναι αλήθεια πως ακόμα και αν κάποιες ομάδες μοιράζονται πολλές θεωρητικές συμφωνίες, συχνά αναπτύσσουν πολύ διαφορετικές στρατηγικές. Φαίνεται, δηλαδή, πως η αξιακή συμφωνία πάνω σε κάποια σημεία δεν αρκεί για να καθορίσει την πολιτική που θα ακολουθηθεί. Το πώς διαβάζει κανείς την πραγματικότητα παίζει κομβικό ρόλο. Η θέση μας, επομένως, είναι πως η ειδική οργάνωση των αναρχικών πρέπει να έχει και ξεκάθαρη κοινή ανάλυση για τη συγκυρία στην οποία δρα, ώστε αφενός να μπορεί η αναρχική κοσμοαντίληψη να αντιμετωπίσει τη σύγχρονη πραγματικότητα, αντί να υιοθετεί θεωρητικά εργαλεία και πρακτικές αντιλήψεις από άλλα ιδεολογικά ρεύματα. Και αφετέρου να μπορούμε να διαβάζουμε με κοινό τρόπο την εποχή που διανύουμε, τα κοινωνικά ρεύματα, τους συσχετισμούς δύναμης εντός της κοινωνίας, τους τρόπους που αρθρώνεται η κυριαρχία κ.λπ. ώστε οι αναλύσεις που παράγουμε για τον κόσμο να ανταποκρίνονται στη σημερινή πραγματικότητα.
Από την αξιακή συμφωνία και την κοινή ανάλυση της πραγματικότητας θα προκύψει και η στρατηγική της οργάνωσης, η πολιτική δηλαδή που θα ακολουθήσει για να πραγματοποιήσει τους στόχους της. Η στρατηγική θα πρέπει να συναποφασίζεται και να εφαρμόζεται από όλα τα μέλη της οργάνωσης.
4. Ποιοι είναι οι σκοποί/στόχοι της οργάνωσης
Σκοπός της οργάνωσης είναι η παρέμβαση εντός του κοινωνικού σώματος με στόχο την ώθηση των αγώνων και της πάλης των ιδεών προς μια κατεύθυνση χειραφέτησης και αυτονόμησης της κοινωνίας. Η καταστροφή της κοινωνίας της εκμετάλλευσης μπορεί να επιτευχθεί μόνο δια μέσω της μακρόσυρτης διαδικασίας του ενεργού μετασχηματισμού των κοινωνικών σχέσεων. Αυτήν τη διαδικασία αντιλαμβανόμαστε ως κοινωνική επανάσταση και την αναγνωρίζουμε ως μία διαρκή συνειδησιακή μετατόπιση που απαιτεί αποφασιστικότητα, βούληση, φαντασιακή και κατασκευαστική ικανότητα από τα υποκείμενα που εμπλέκονται. Η κοινωνική επανάσταση συνεπώς για μας δεν αποτελεί μια χρονική στιγμή “κατάληψης των ανακτόρων από τις από κάτω”, αντιθέτως είναι μια διαρκής αναμέτρηση των ιδεών που εξαρτάται από την δική μας κοινωνική παρέμβαση- παρουσία, εργασία και επιρροή μέσα στους κοινωνικούς αγώνες. Η επανάσταση θα αναπτυχθεί μέσα από την κοινωνία και δεν θα είναι μία πολιτική-αναρχική επανάσταση, με δρώντες μονάχα οργανωμένους αναρχικούς. Αυτός ο στόχος από μόνος του υπαγορεύει και τον τρόπο παρέμβασης της οργάνωσης στους κοινωνικούς αγώνες. Η οργάνωση θέλουμε να δρα ενισχυτικά και ενδυναμωτικά μέσα στους κοινωνικούς αγώνες προσπαθώντας να τους εμποτίσει με τις αναρχικές αξίες της αλληλεγγύης-ισότητας-ελευθερίας, χωρίς να προσπαθεί να ηγεμονεύει μέσα σε αυτούς, αλλά αντίθετα δρώντας σαν καταλύτης που ριζοσπαστικοποιεί τα αιτήματα και τους τρόπους δράσης και λήψης αποφάσεων (οριζόντια, ακηδεμόνευτα). Παράλληλα με την ανάδειξη αυτών των αξιών ως τρόπο ύπαρξης των ανθρώπων μεταξύ τους και ως τρόπους αγώνα, θα καλλιεργείται και η ταξική συνείδηση και θα αναδεικνύονται οι εκφάνσεις του κοινωνικού πολέμου από τη μεριά της κυριαρχίας, καθώς και οι σκοποί τους.
Προκειμένου, λοιπόν, να κρατάμε μία τέτοια στάση, θα πρέπει αφενός να γνωρίζουμε και εμείς οι ίδιες ποιες είναι αυτές οι αξίες που αντιπροσωπεύουμε και αφετέρου πως διαρθρώνεται η κυριαρχία στο σήμερα και με ποιους τρόπους προσπαθεί να επεκταθεί-διατηρήσει την κυριότητά της ή και να αλλάξει/μεταλλάξει τον τρόπο που μας επιβάλλεται. Συνεπώς αποτελεί βασικό στόχο της οργάνωσης η συστηματική πολιτικοποίηση των μελών της, με δομές αυτομόρφωσης που θα εμβαθύνουν σε αξιακά αναρχικά θέματα, καθώς επίσης και δομές που θα προσπαθούν να αναλύουν την ολοένα και περιπλοκότερη πραγματικότητα που ζούμε και να προτείνουν απαντήσεις. Ταυτόχρονα με την εσωτερική ιδεολογική δουλειά, η οργάνωση θα πρέπει να προπαγανδίζει διαρκώς τις αναρχικές ιδέες στο ευρύ κοινωνικό σώμα, είτε μέσω των αγώνων που παρεμβαίνει, είτε μέσω στρατηγικά αποφασισμένων αυτόνομων δράσεων προπαγάνδισης από την ίδια την οργάνωση με σκοπό να δημιουργεί πεδία αγώνα ακόμα κι αν αυτά δεν προϋπάρχουν.
5. Οργανωτικά ζητήματα
Πρέπει, λοιπόν, να βρούμε ποια θα είναι η καταλληλότερη μορφή οργάνωσης με βάση αυτές τις θέσεις. Η πρότασή μας είναι πως η στρατηγική των επιμέρους ομάδων και ατόμων που θα ενδιαφερθούν γι’ αυτόν τον τρόπο οργάνωσης πρέπει να καταλήξει σε μια συμφωνία στα 3 επίπεδα που αναφέραμε, σε αντίθεση με ένα συνθετίστικο μοντέλο που θα επιχειρούσε τη δημιουργία απλώς ενός δευτεροβάθμιου συντονισμού. Επομένως, οι ομάδες και τα άτομα θα πρέπει να δημιουργήσουν ένα κοινό πλαίσιο αρχών που θα ορίζει τις αξιακές συμφωνίες, την κοινή ανάλυση της πραγματικότητας και τους στρατηγικούς στόχους. Με αυτή την έννοια, κάθε ομάδα από αυτές που έχουν δημιουργήσει την ειδική οργάνωση θα αυτοδιαλυθεί εντός της δημιουργημένης οργάνωσης. Αυτή θα συγκροτηθεί σε μια νέα μορφή με τομείς και ομάδες ευθύνης που θα κληθούν να υλοποιήσουν τη συμφωνημένη στρατηγική στο δικό τους πεδίο παρέμβασης και πάντα σε συμφωνία με τις συμφωνημένες θέσεις. Είναι αναμενόμενο πως οι τομείς/ομάδες ευθύνης θα παρεμβαίνουν σε ποικίλες συνθήκες ανάλογα με την γεωγραφία, την ιστορία, τις δυνατότητες τους και πολλούς ακόμα παράγοντες. Επομένως, οι επιμέρους τομείς/οργανώσεις βάσης θα διατηρούν κάποια ευελιξία ως προς τις τακτικές (μεθόδους) που θα ακολουθούν, οι οποίες θα πρέπει κάθε φορά να ανταποκρίνονται σε αυτές τις ιδιαιτερότητες. Την έννοια της τακτικής, όπως την χρησιμοποιούμε σε αυτό το κείμενο, την ορίσαμε πιο πάνω.
Με βάση τα παραπάνω φανταζόμαστε τις πρώτες ομαδοποιήσεις που θα πλαισιώσουν την οργάνωση ως γεωγραφικούς τομείς, ωστόσο κρίνουμε αναγκαία την ύπαρξη θεματικών ομάδων εργασίας (επιτροπές), αποτελούμενες από αιρετά και ανακλητά μέλη της οργάνωσης. Οι επιτροπές αυτές θα έχουν εκτελεστικό και όχι αποφασιστικό χαρακτήρα και θα έχουν σαν στόχο την εξειδίκευση, τον συντονισμό, την συμβουλή, την καταγραφή, την περιφρούρηση και την εμβάθυνση πάνω σε θέματα που απασχολούν την οργάνωση.
Στη βάση της προηγούμενης πρότασης, καλούμε όσα άτομα, συλλογικότητες και πρωτοβουλίες αυτοπροσδιορίζονται ως αναρχικοί/ες και συμφωνούν με αυτή, να ανοίξουμε τη συζήτηση αυτή, να συναντηθούμε και να βρούμε μαζί την τελική μορφή και τον τρόπο που θα πορευτούμε προς μια τέτοια κατεύθυνση. Δημοσιεύουμε τις θέσεις μας και ενθαρρύνουμε όλους τους ενδιαφερόμενους να έρθουν σε επαφή μαζί μας. Από τη μεριά μας, ως Υπόγειος Ιλισός, θα προχωρήσουμε στις κατάλληλες οργανωτικές αλλαγές που απαιτούνται γι’ αυτόν τον σκοπό και θα πάρουμε στο αμέσως επόμενο διάστημα εκείνες τις πρωτοβουλίες για μια τέτοια διευρυμένη συνάντηση.
Υπόγειος Ιλισός,
Αναρχική Κοινότητα Αγώνα στα Ανατολικά της Αθήνας
Ιούλιος, 2023
[1] https://www.anarkismo.net/article/30066
[2] https://www.anarkismo.net/article/28871
[3] https://manifesto-library.espivblogs.net/2018/05/12/black-flame-lucien-van-der-walt/
[4] https://theanarchistlibrary.org/library/anarchist-federation-of-rio-de-janeiro-social-anarchism-and-organisation
[5] https://anarchism.espivblogs.net/2021/10/10/h-organotiki-platforma-tis-genikis-enosis-anarchikon/
[6] https://ypogeios-ilisos.espivblogs.net/2022/12/29/gia-mia-eleytheriaki-dikaiosyni-gia-mia-dikaiosyni-enantia-stin-kyriarchia-kai-to-kratos-ekdosi-vivlioy/
