Της πρωτοβουλίας Ortus
Τα τελευταία χρόνια, από την περίοδο που τα προτάγματα της ολικής απελευθέρωσης, του αντισπισισμού και του αναρχικού βιγκανισμού βρήκαν -επιτέλους- γόνιμο έδαφος για την εξάπλωσή τους και στο εγχώριο αναρχικό κίνημα, έχει ξεκινήσει μια άτυπη “κουβέντα” σχετικά με την “κατανάλωση” κρέατος στο εσωτερικό του κινήματός μας, όχι σε τόσο μεγάλο βαθμό αναφορικά με την ατομική “κατανάλωση”, αλλά περισσότερο με την “συλλογική”. Δηλαδή σχετικά με την τέλεση “κινηματικών μπάρμπεκιου”, “τσικνισμάτων”, συλλογικών κουζινών που βασίζονται στο κρέας κλπ, στο εσωτερικό κοινωνικών χώρων, καταλήψεων και στεκιών (πολλές φορές για οικονομική ενίσχυση διαφόρων πολιτικών σκοπών).
Η πάγια θέση του αντισπισιστικού και vegan αναρχικού κινήματος σχετικά με την “ολική απελευθέρωση”, η οποία προτάσσει ότι το αναρχικό κίνημα δεν πρέπει να στοχεύει μόνο στην παύση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, αλλά και στην απελευθέρωση της φύσης και ιδιαίτερα των ζώων από την κυριαρχία του ανθρώπου επάνω τους, ήταν αναμενόμενο να φέρει τους μη κρεατοφάγους εν γένει αναρχικούς σε αντιπαράθεση με ένα μεγάλο κομμάτι του κινήματος που είχε συνηθίσει να γιορτάζει και να συναθροίζεται με τέτοιους πιο…”πατροπαράδοτους” τρόπους όπως οι προαναφερθέντες, τους οποίους είχε μεταφέρει και αυτούσιους στο εσωτερικό του κινήματος.
(…)Σκοπός της μπροσούρας δεν είναι σώνει και ντε να πείσει όλους τους αναρχικούς να σταματήσουν να τρώνε κρέας, αλλά κυρίως να παρουσιάσει τα πραγματικά δεδομένα γύρω από το τι είναι αυτό που συνθέτει την κρεατοφαγία ως καταπίεση και όχι ως απλή διατροφική επιλογή, να αντικρούσει κάποια “επιχειρήματα της ταβέρνας” που πολύ συχνά εμφανίζονται χωρίς καμιά τεκμηρίωση σε μια κουβέντα. Και αφού παρουσιάσει όλα αυτά τα στοιχεία και τα επιχειρήματα ενάντια στην κρεατοφαγία γενικότερα, να γεννήσει στον αναρχικό, αντιεξουσιαστή κλπ αναγνώστη κάποιες πρώτες σκέψεις σχετικά με το αν πραγματικά τον ενδιαφέρει το ζήτημα της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης των ζώων και σε ποιον βαθμό. Σίγουρα όμως να τον φέρει προ των ευθυνών του ώστε να αποφασίσει αν μια τόσο αντιδραστική συνθήκη όσο η μαζική και γενικευμένη συλλογική κρεατοφαγία ΜΕΣΑ στους κοινωνικούς μας χώρους και τις καταλήψεις είναι κάτι το θεμιτό, σε σχέση και με τα απελευθερωτικά μας προτάγματα. Τέλος, να καλλιεργηθεί μια κουλτούρα επιχειρημάτων και όχι πολεμικής ή ανωριμότητας στο εσωτερικό του κινήματος επάνω σε αυτό το θέμα.
Η μπροσούρα σε μορφή pdf: ΚρέαςΖώο
